Hallo lieve mensen! Vandaag zit ik in het tuinhuisje van mijn ouders, heerlijk te genieten van een welverdiend intermezzo voordat dinsdag mijn chemotherapie dan eindelijk gaat beginnen. En terwijl ik hier zit heb ik allemaal kneuzige hobby’s te doen, waarvan ik er eentje toch even extra wil belichten: Lego. Want dat is me toch een partij relaxed spul!

Als je de afgelopen tijd wat mee hebt zitten lezen op Wateengast, kan het je namelijk niet ontgaan zijn dat ik ‘stiekem’ best een fan van Lego ben. Voor mij is dat inmiddels de normaalste zaak van de wereld, maar ik realiseer me dat dit voor veel van jullie best een beetje vreemd kan klinken. Lego is toch voor kinderen? Dat klopt, maar tegenwoordig al lang niet meer helemaal! Ook Lego is volwassen geworden.

Nu wil ik vandaag graag even uitleggen hoe dat zit. Niet omdat ik me ervoor wil verantwoorden of me er enigszins voor schaam of zo (integendeel), maar puur omdat ik denk dat dat leuk is en ik jullie daarmee hoop te inspireren om ook eens van deze chille hobby te gaan proeven. Want in het huidige informatietijdperk vol computers, series, smartphones en TV’s is Lego namelijk misschien wel fijner dan ooit. Dus lees vooral even door. Komt ie:

De kans is groot dat je bij Lego meteen aan je kleine neefje/nichtje denkt, of aan jezelf toen je als klein garnaaltje over de grond rolde terwijl je ‘broem broem’ of ‘piew’ riep met een Lego-poppetje in je hand. Ik had dat ook, jarenlang. Als kindje was ik enorm fan van Lego (piratenlego in het bijzonder), waardoor ik volgens mij tien jaar lang iedere verjaardag, partijtje en Sinterklaas steevast Lego bovenaan mijn verlanglijstjes had staan. Mijn speelwereld groeide gestaag, en omdat ik het voorrecht heb om een gelukkige jeugd te hebben gehad, kijk ik daar nu met veel plezier en een warm gevoel op terug. In de eerste plaats symboliseert Lego de fijne tijd die ik vroeger met mijn gezin heb gehad. Dat is gewoon te gek, maar er is meer.

Vervolgens ga je puberen, en dan is Lego natuurlijk ineens helemaal niet meer “cool”. Of je gaat gamen, en dan verandert je verlanglijstje ook gestaag. En in die periode brak voor mij een lange tijd van Lego-stilte aan (leuk feitje: die periode wordt in de Lego-wereld “the middle ages” genoemd en kent zo’n beetje iedere volwassene die van Lego houdt). Lego zakte ver weg in mijn geheugen, tot ik op mijn dertigste vader werd. Of eigenlijk, tot ik op mijn 34ste zo’n beetje voor het eerst Lego aan mijn zoontje Willem kado kon geven. Dat moment was echt legendarisch!

Natuurlijk moest ik er sterk voor waken dat mini-Willem niet meteen allemaal kleine blokjes in zijn neus zou stoppen, maar ieder blokje dat ik in mijn hand hield trok een enorme warme deken van herinnering over me heen. “O ja, dat was vet!” De kern van dat spul is decennia lang onveranderd gebleven, en is daarmee nog steeds net zo mooi als vroeger. En hoe briljant is het dan dat je die mooie herinnering nu aan je eigen kinderen kan overgeven?

En dàt, lieve mensen, is waar Lego tegenwoordig geniaal op inspeelt. Lego weet namelijk dondersgoed dat de eerste generatie kinderen van weleer, nu zelf de ouders zijn die de Lego voor hun kinderen betalen. En die dat tof vinden. En die nu een salaris verdienen. Kunnen we daar niet wat van bietsen? Jazekers! Met alle liefde.

En om op die ontwikkeling in te spelen maakt Lego nu dus ook allemaal sets die speciaal gericht zijn op volwassenen (“adults welcome” noemen ze dat). Daar staat dan vaak 18+ op de doos, en dat betekent natuurlijk niet dat er allemaal geweld en blote Lego poppetjes in voorkomen (al zou dat best een keertje lollig zijn bedenk ik me nu), maar dat betekent dat ze wat minder gericht zijn op het spelen, maar meer op het bouwen. Voor die sets is dan vaak wat meer geduld nodig. Zo zou onze Willem van 9 die sets technisch prima kunnen bouwen hoor, maar onderweg raakt ie gewoon wat afgeleid omdat het te lang duurt. Mij daarentegen kan dat bouwen nooit te lang duren!

Want naast die warme herinnering, is het andere epische punt van Lego die heerlijk rustgevende werking van het bouwen. Die sets van tegenwoordig zitten vaak echt heel vernuftig in elkaar, en het fijne gevoel om die blokjes op elkaar te drukken is gewoon heerlijk om in alle rust van te genieten. Daarbij lukt het altijd (je hebt nul frustratie), en gedurende de rit verschijnt er ook nog eens langzaam een prachtig bouwwerk voor je neus. Het is ergens gewoon heel therapeutisch om te bouwen, en daarbij gaat het helemaal niet om het resultaat. Ikzelf bouw vaak maar 1 zakje per dag, en dan doe ik echt weken of maanden over zo’n set. En zoals iemand met een spirituele pet vast ooit heeft gezegd: “het gaat om de reis, niet om het doel”. Bij Lego geldt dat absoluut zeer zeker!

En wat in deze tijd misschien nog wel het fijnste is: zo komt er nog eens iets tastbaars uit je handen! Nu vind ik mijzelf over het algemeen best wel creatief hoor, maar het merendeel van de dingen die ik maak zijn toch op de computer. Een stuk tekst, een grafiekje, een computerprogramma, een website, een app… allemaal heel leuk en creatief hoor, maar als de schermpjes uitgaan zie je er niets meer van. Dat is bij Lego wel anders, en dat is stiekem heel bevredigend.

Zijn er dan geen nadelen? Jawel hoor. Zo is Lego tegenwoordig meestal echt reteduur. Je moet er niet voor terugdeinzen om makkelijk meer dan 100 euro te lappen voor een leuke set. In het begin hou je jezelf nog wel in, maar je verlegt langzaam je grenzen en voor je het weet koop je echt belachelijk dure sets.

En een ander nadeel: wat moet je ermee als je ermee klaar bent? Zoals gezegd koop ik Lego al lang niet meer om ermee te spelen (die speelfase is wel echt helemaal voorbij), en mijn huis is bij lange na niet groot genoeg om alles uit te stallen. Dat doen we wel met de mooiste sets, maar niet alles past erin. Wat moet je er dan mee?

Nu geef ik ze heel soms aan mijn kinderen om ermee te spelen (al wil ik ze natuurlijk niet te veel verwennen), maar tegenwoordig heb ik ook ontdekt dat je ze op Marktplaats prima kunt doorverkopen. De vraag naar Lego is enorm waardoor je er een flink deel van de nieuwprijs voor terug kunt krijgen (zo’n 60 tot 75 procent wel). Als je dat doet, en je deelt je verlies door het aantal uurtjes dat je daarvoor hebt kunnen bouwen, dan kost het ineens helemaal niet zoveel meer hoor. Een stuk minder dan een avondje uit in elk geval. Daar hoef je het dan ook ineens niet meer voor te laten, met als bijkomend voordeel dat je weer plaats maakt voor een nieuwe set. Win-win!

En dat, lieve mensen, is dus waarom ik zelfs nu ik bijna 40 jaar oud word, nog steeds vaak Lego bovenaan mijn verlanglijstjes heb staan. Je lijf wordt misschien ouder, maar van binnen blijf je nu eenmaal altijd even jong. Dat geloof ik oprecht. Dus als je mij weer eens schaamteloos hoort bietsen naar een Lego kadootje voor mijn verjaardag straks, dan weet je nu tenminste waar dat door komt!

En wie weet, hopelijk heb je zelf nu ook de neiging gekregen om het eens te proberen. Kijk voor de grap gewoon hier eens rond, naar alle Lego voor volwassenen bij Bol.com (met affiliate linkje trouwens 😉 ) Ik weet zeker dat er iets leuks voor je tussen zit, dus probeer het gewoon eens. Denk voor de verandering gewoon een keertje niet na en doe eens gek!

En als je dan toch niet nadenkt en eens gek doet: dan mag je natuurlijk ook altijd een vrijwillige bijdrage doen voor mijn aanstaande verjaardagskadootje via dit schaamteloze Tikkie alhier:

Wil je mij alsjeblieft betalen voor ‘Een schaamteloos Lego-verzoekje’ via
https://tikkie.me/pay/luv5m4cg551pd1jr7mno

#durftevragen en ik ben inmiddels toch alle schaamte voorbij! Haha, en drie keer raden welke over de top set ik daar waarschijnlijk van ga kopen!

Nu maar hopen dat die complete chemokuur straks wel lang genoeg duurt 😉