Ah yes! Toen ik net terug kwam van de kinderen naar school brengen, zag ik naast de voordeur ineens mijn handschoenen liggen. En uit het niets kreeg ik toen ineens een knallende flashback naar al dat gekloot met die tintelvingers tijdens de chemotherapie. Wat was dat zuur zeg, maar wat is dat gelukkig alweer lang geleden. En tegelijkertijd ook weer niet… want ik ging even terugkijken in de agenda en formeel is die behandeling nu 2 maanden klaar. Als in, dat er niks meer bijgegooid is, maar qua herstel ben ik er helaas nog niet hoor. En dat zal vast ook nog wel even duren denk ik.

Bij vlagen voel ik me echt helemaal top en vraag ik me af wat ik nou soms loop te klagen. Moet ik niet weer als de sodeknetters meer uit mijn leven gaan halen? Maar als ik dat dan doe, dan krijg ik vervolgens wel weer zo snel de deksel op mijn neus. Voorbeeldje: afgelopen donderdag was er een geweldig leuk “Datafest” van mijn vorige afdeling  op werk in Hannekes Boom in Amsterdam. Daar heb ik welgeteld 3 uur met al mijn leuke collega’s bijgekletst (wat echt te gek was overigens), maar eigenlijk ging voor mij na 2,5 uur de lamp al uit. Dan word je dus bizar licht en wazig in je hoofd en sta je plotseling te tollen op je benen (en nee, geen druppel alcohol). Zo maf om te voelen hoe dat ineens over je heen valt! Alsof je plotseling onder een vrachtwagen ligt of zo. Matige bende.

En de nasleep daarvan voel je ook nog wel een tijdje. Thuis ben je de volgende dag compleet loom, en bij het minste of geringste kan je echt overdreven uit je slof schieten (en dat is natuurlijk voor niemand leuk). Twee dagen later deed ik het dunnetjes over op een andere gezellige tuinverjaardag, maar daar ging de lamp na 1,5 uur eigenlijk al uit. En vervolgens weer een dag op halve kracht… zo zie je maar: de chemo is voorbij, maar tegelijkertijd ook zeer zeker nog niet. Was het maar zo.

Maar godzijdank heb ik vandaag een dag heerlijk het huis voor mijzelf alleen, en die kalmte voel ik meteen echt in mijn hele lijf. Zalig is dat. De kinderen zijn naar school, Floor is naar werk, en ik heb net wat laatste boodschapjes gedaan zodat ik er niet meer uithoef totdat ik om 5 uur de kinderen weer van de opvang ga halen. En wat ik dan ga doen met al die vrije tijd? Wat denk je: slapen! Als eerste tenminste. Wat een feest 😉