Recent onderzoek aan de Universiteit van Haarlem heeft aangetoond dat ruim tachtig procent van alle groetjes niet wordt gedaan. En dat terwijl de aanbieder van deze groetjes meestal wel in de veronderstelling is dat zijn groetjes de eindbestemming werkelijk bereiken. Daar gaat dus iets ernstig mis. Hoe kan het toch zijn dat er zoveel groetjes kwijtraken in het afleveringsproces?

Waarschijnlijk heeft dit te maken met desinteresse van de doorgevende partij. En op zich is dat ook niet zo gek, want hoeveel zijn groetjes feitelijk waard die nog voorbij een afscheid nageroepen worden uit beleefdheid? “O ja, doe de groetjes aan je moeder/vrouw/oma/kind/man/etc!” Dat zijn nou niet bepaald groeten met een idee erachter. Daar mag je best wat slordiger mee omgaan.

En zo komt het dat er ontzettend veel groetjes verloren gaan. Naar schatting van de onderzoek moet het aantal alleen in Nederland oplopen tot ruim 38 miljoen groetjes per jaar. Stel je voor: als al die groetjes hun bestemming wél bereikt hadden, waren wij met stip het meest begroette jaar ter wereld. Nu staan we slechts in de middenmoot, en dat hebben wij helemaal aan onszelf te danken.

En bedankt gasten.