Ik vind Ricky Gervais best een lollige vent. Mocht je hem niet kennen: dat is die knakker van The Office (UK uiteraard) die ook zo af en toe tijdens Oscar-feestjes de halve wereld schoffeert. Op zich ben ik geen hele grote fan, maar op sommige vlakken ken ik weinig mensen die hem weten te evenaren. Dan heb ik het vooral over zijn opmerkelijke inzichten en zijn gortdroge humor. Daar zou je naar mijn idee best een website mee kunnen vullen..
Dat dacht mijn geweldige collega Mark ook, en dus moest hij aan mijn website denken terwijl hij op Netflix naar After Life aan het kijken was. Op zijn advies ben ik die serie ook gaan kijken en daar ben ik Mark nog steeds dankbaar voor. Want wat is die serie bij vlagen heerlijk droog zeg! En dan heb ik het nog niet eens over het roerende verhaal wat er doorheen loopt. Deze serie is weer precies waar Gervais goed in is: gortdroog in zijn treurigheid. Met bij vlagen superscherpe grappen. Daar hou ik van!
Waar gaat het over?
After Life gaat over een gast die net zijn vrouw heeft verloren aan kanker. De enige reden dat hij er zelf niet ook een einde aan maakt is dat zijn hond hem nog nodig had. En dus leeft ie voort, in een wereld die hem helemaal niks kan schelen. En dan kan je alles doen wat je wilt. Met name het zijn van een onwijze klootzak is hij heel goed in. Dat maakt leuke situaties in zijn Engelse treurige dorpje.
Kwaliteit
Het verhaal raakt je soms echt en is een stuk beter dan ik aanvankelijk had verwacht. Daarbij zitten er excentrieke acteurs tussen die echt hilarisch zijn om naar te kijken. Al eerder noemde ik de briljante grappen, maar daar moet ik wel bij zeggen dat de grapdichtheid over het algemeen niet zo hoog ligt. Het is bijvoorbeeld geen Norsemen, waarbij je met name in het tweede seizoen om de paar minuten echt wel een keer hardop loopt te grinniken. Maar al met al is dit een hele goede productie. Zeker als je je bedenkt dat het gewoon geschreven en uitgewerkt is door een originele comedian. Knap gedaan.
Tijd die je eraan kwijt bent
Een van de betere dingen aan deze serie is het feit dat ie niet lang is. Persoonlijk ben ik er niet zo’n fan van als ik maanden in een verhaal moet steken om tot de ontknoping te komen. Met slechts 6 afleveringen van een half uurtje ben je er in 3 uur alweer doorheen. Voor deze serie dit volgens mij perfect, want als je dit verhaal langer door zou trekken zou het zichzelf alleen maar teniet doen
Tijd-kwaliteitverhouding
Vooral omdat het zo kort is zit die verhouding wel snor. Als je gewoon even een serie zoekt om soms even tijdens het eten aan te kunnen zetten krijg je bij deze zeker waar voor je tijd. Wat dat betreft krijgt deze serie een goede 6,8 voor deze verhouding.
Kan ik het aanraden
Jazeker, hier kan je gerust voor op de bank gaan zitten. Als het niet voor de droge humor is, dan is het wel voor het mooie verhaal.
Wat me bij zal blijven
Het vertederende realisatie dat het leven ook gewoon doorgaat als je je geliefden hebt verloren. Ik moet er echt niet aan denken, maar als het eenmaal zover is kan dit verhaal vast een steuntje in de rug zijn. Heel mooi.
En die grap van die vrouw die op haar 93e getekend is voor het leven. (stel dat ze 100 wordt, dan ben je dus effectief maar getekend voor 7% van je leven. Hoe erg is dat nou echt?)
Leuke serie!
Deze review is een deel uit mijn cotegorie Is het wat?, waarin ik mijzelf verplicht om een stukje te schrijven over alle entertainment die ik consumeer in mijn beperkte vrije tijd. Daardoor voelt het allemaal toch nét wat nuttiger!
