Goedemorgen allemaal! Hier even een update uit huize Rein, waar we ons voorzichtig opmaken voor een gezellige dag vol familiebezoek en taart omdat onze Bas deze week 5 jaar oud geworden is. Dat mag gevierd worden! En over voorbereiding gesproken: gisteren ben ik toch ook maar weer belachelijk vroeg naar bed gegaan, want die vermoeidheid speelt me echt nog wel parten hoor. Dat slaat echt nergens op.

Zo had ik gisteren papadag, en die paar uurtjes die je dan voor jezelf hebt in de ochtend voordat je om 12 uur de kinderen weer mag ophalen van school, heb ik weer voornamelijk slapend in bed doorgebracht om op te laden voor de middag. Die middag kon ik daardoor gelukkig vrolijk met de gastjes spelen, maar aan het eind van de middag gingen we ook nog met z’n drietjes naar een proefles tennis van Willem. En dat bleek achteraf toch net weer wat te veel te zijn.

De proefles ging prima (Willem vond het leuk en ik stiekem eigenlijk ook wel), alleen eenmaal thuis merkte ik snel dat mijn humeur weer beneden peil was geraakt door vermoeidheid en ik eigenlijk gewoon zo snel mogelijk naar bed wilde. Maar dan moet je het hele avondritueel nog door, met kindjes naar bed brengen en alle gebruikelijke tegenstribbelingen en gedoe… Daar kon ik even niet zo goed tegen, en dus ging ik gelijk na Willem naar bed. Dat was weer een magische dag vol slaap en zonder tijd voor mezelf. Echt, het voelt ergens zo zonde van je tijd, al dat extra rusten. Maar het is blijkbaar nog steeds echt nodig, zelfs nu die chemo alweer een paar weken klaar is. Wat een gare bende zeg.

O ja, en ik was het alweer haast vergeten, maar wat ook nog van de ochtend afging was even videobellen met de afdeling Klinisch Genetica van het AMC. Die hadden namelijk onderzoek gedaan om te zien of ze een genetische afwijking bij me konden vinden waardoor ik zo relatief jong endeldarmkanker heb gekregen. Hierbij hebben ze niets kunnen vinden, wat op zich goed nieuws is natuurlijk. Maar van de andere kant zou ik het ook wel een geruststelling vinden als er wel iets was, waardoor mijn kinderen bijvoorbeeld gewoon al vanaf jonge leeftijd in de gaten gehouden kunnen worden. Maar daar kunnen we natuurlijk ook zelf gewoon voor zorgen, en wie weet hoe de medische wereld er over 30 jaar uitziet joh. Dus al met al een fijne uitkomst denk ik! Kunnen we dat ook weer loslaten.

Dus dat voor deze update, ik ga (3x raden) maar weer even opladen voor de dag… hieperdepiep hoera!