Man, wat een gekke kwaaltjes zijn dit toch zeg. Mijn arm is nog steeds beurs van het infuus en in de rest van mijn lijf voel allemaal dingen die ik nooit eerder heb gevoeld. Veel van die dingen hoef ik ook echt liever niet de rest van mijn leven te blijven voelen hoor. Die tinteling/prik in mijn vingers die bij vlagen op komt spelen is bijvoorbeeld best irritant, en gaan we goed in de gaten houden. Dat zou namelijk ook lang kunnen aanhouden (met de naam ‘neuropathie’). Potentieel tot maanden na de chemo, en in sommige gevallen zelfs voor altijd. Ik moet er niet aan denken…

Voor de zekerheid heb ik net dus maar even met de verpleegkundigen gebeld en die stelden me wel gerust dat dit te verwachten is in de eerste dagen na het infuus. Het zou na een paar dagen minder moeten worden, en anders kunnen we de volgende dosering van het infuus altijd nog verlagen. Dus ik hou het in de gaten!

En verder wen ik langzaam aan de gekke krampen en vage kou experiences. Het is allemaal echt niet heel erg storend of pijnlijk hoor, maar het is wel flink wennen en je merkt steeds weer dat je iets bizars onder de leden hebt. En daar is gewoon niks aan! Net was ik even op en neer naar de supermarkt en nu ben ik meteen weer aan het natintelen thuis, plus overdreven moe met een kaakkramp bij mijn broodje. Top!

En zo komen we weer een dag door. Wat een spektakel zeg 😉

Tot morgen!