Best case scenario!

Hoera, hoera en nog eens hoera! Het is echt ongelofelijk, maar het beste scenario dat ik in deze fase had kunnen krijgen is gewoon werkelijkheid geworden. Op de MRI en CT scans was al geen tumor meer te bekennen, op de camera ook niet, en gisteren sprak ik met de chirurg en die bevestigde vrolijk dat daarmee een operatie op dit moment niet nodig is. De operatie waar ik me op aan het voorbereiden was hoeft niet meer, want er is simpelweg geen kanker meer te zien. Met andere woorden: mijn behandeling is ineens klaar! WTF?

Ik heb echt moeite om me dit te beseffen (en Floor ook), maar de chirurg heeft dat wel een beetje makkelijker gemaakt. Met de woorden “je zult wel blij zijn”, “de tumor is weg” en “de operatie is afgezegd” kan ik er toch niet omheen dat dit gewoon echt dondersgoed nieuws is allemaal. Het is een scenario dat ik zelf niet eens als optie had meegenomen omdat het zo zeldzaam is en het er bij mij echt niet zo rooskleurig uitzag allemaal. Maar tegen de verwachtingen in heeft de boel zo goed gereageerd op die chemo en bestraling dat die riskante operatie nu dus (nog) niet nodig is. Vet relaxed!

Maar wat nu dan wel? Nou, het idee is nu dat ze me ontzettend goed in de gaten gaan houden om te kijken of er weer iets begint te groeien. Dat traject noemen ze “watchful waiting” of “wait and see” en passen ze de laatste jaren zoveel mogelijk toe omdat die operatie best een impact op je leven kan hebben. Hoe dit er allemaal concreet uit gaat zien bespreken we na de meivakantie op 10 mei, maar dat zal waarschijnlijk uitdraaien op om de 3 maanden een MRI-scan en kijkonderzoek. Op zich matig, maar dat doe ik natuurlijk graag en het mooie nieuws is dat we dan wel nog die operatie achter de hand hebben mocht er weer iets mis blijken te zijn. En in veel gevallen is dat niet eens nodig, dus daar duimen we dan maar op!

Nu moet ik dit nog steeds wat laten bezinken, maar voorzichtig neemt de feestvreugde toe hoor. Ik durf het steeds meer uit te spreken en ik kan langzaam weer vooruit gaan kijken, naar een leven na de kanker. Vet bizar en daar heb ik maandenlang alleen maar over kunnen fantaseren, maar het lijkt er plotseling ineens echt aan te gaan komen. En het mooiste van alles: het is er überhaupt! Mijn kansen voor een goede uitkomst zijn ineens flink toegenomen en dat lucht wel enorm op. En natuurlijk blijft het allemaal onzeker en retespannend of die kanker terugkomt, maar dat zou het ook zijn als ik nu wel die operatie zou hebben gekregen. Over 5 jaar kan ik pas echt zeggen of ik “schoon” ben of niet, maar die jaren kan ik niet beter aftrappen dan zo. En dat is dus echt helemaal te gek!

Nu gaan we dit eerst maar eens vieren met een lekker weekje vakantie in Egmond volgende week. Even een fijne afleiding met hopelijk een heel erg opgelucht gevoel. Daarna doen we weer een Lego-feestje met de kinderen, net als hoe we dit hele traject zo’n beetje waren begonnen toen we het nare nieuws dat papa kanker had met ze gingen delen. En daarna? Dan ga ik maar weer voorzichtig aan het werk geloof ik. Zoals normale mensen dat doen. Net als ik. Vet normaal! Haha.

Ik vind het echt te bizar voor woorden, maar wat er ook komen gaat: het hoofdstuk van deze behandeling mag ik sowieso gaan afsluiten. En dat is wel een feestje waard!

Echt… ongelofelijk dit. Maar waar! ?

 

You May Also Like

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *