Nee, dat bestaat niet. Ik zat nog heel even te denken aan een klap op je bek of zo, maar daar zit meestal nog wel een persoonlijk tintje achter. De manier waarop kinderen met je eten omgaan is nog veel respectlozer dan dat. Waarom doe je de moeite nog? Een week lang wordt er aan mijn kop gezeurd over macaroni, en als het dan eindelijk een keer voor hun neus staat begint er wel zo’n ontiegelijke zeiktirade over het eerste stukje groen dat de lol van nieuwe dingen proberen er nu al gelijk weer helemaal af is.

Ze zoeken het maar uit. Van mij krijgen ze voortaan elke weekdag het zelfde als die van de vorige week, en laat ik ze gewoon niet meer meedenken over nieuwe recepten. Ze leren wel nieuwe dingen eten als ze 18 zijn. Wat een gezeik elke keer.

Ugh.