Vandaag liep ik hier voor de verandering eens een keertje door een winkelstraat (nu het nog kan), en plotseling viel mijn oog op een bordje: “Dierenspeciaalzaak”. Op zich allemaal leuk en aardig, maar als iemand mij gaat vertellen dat ie iets speciaals doet, ga ik daar natuurlijk wel eerst even goed over nadenken. Bepaal jij dat? Precies.

En dus: als er een dierenspeciaalzaak is, moet er ook ergens een dierennormaalzaak zijn. Anders is het immers niet speciaal meer. Maar wat is dat dan? Is dat de slager, waar we alle dieren ‘normaal’ als dood vlees kunnen kopen? Of is dat de dierentuin, waar je ze ‘normaal’ opgesloten ziet zitten in een hokje? Ik kan serieus niets anders verzinnen dat de dierennormaalzaak gewoon een dierenwinkel is. En laat dat nou precies het soort winkel zijn waar het bordje “Dierenspeciaalzaak” aan vastgespijkerd was!

Daarmee kan ik dus alleen maar concluderen dat het benoemen van je winkel tot een speciaalzaak niets minder dan een simpele, psychologische verkooptruc is. En wie ben ik om daar dan niet schaamteloos aan mee te doen?

Dus, bij deze: koop nu snel mijn nieuwste boekje nu het nog kan! Alleen hier verkrijgbaar bij de betere onzinspeciaalzaak. OP=OP!