Zo, weer een dagje verder! Zoals jullie konden lezen viel gisteren mij even zwaar qua bijwerkingen, maar vandaag sta ik gelukkig op en lijkt het weer een klein tandje minder te zijn met dat gare geprikkel en zo. En dat is wel volgens verwachting, dus dat geeft de burger moed. Want nu ik met mijn derde chemokuur bezig ben kan ik steeds meer patronen herkennen, en dat is ergens wel prettig en voorspelbaar.

Zo ziet zo’n chemokuur er eigenlijk precies uit als een golf in de branding. Vanuit wat rustig gekabbel deinst er ineens een flinke koude muur van gaarheid op, en die zit vrij snel op zijn hoogst, maar als die golf voorbij is zakt het water geleidelijk totdat er na 3 weken weer een nieuwe golf komt. Die golf is dan wel net ietsjes hoger dan de vorige heb ik het idee, maar het fijne is dat ik nu al kan zien dat er nu na drie nieuwe golven geen volgende meer aankomt. En dat scheelt enorm terwijl ik daar 18 weken lig te chemosurfen.

Op dit moment zit ik dus net over het hoogtepunt van de derde golf en kan ik lekker gaan uitdrijven in de luwte. Over 2,5 week krijg ik weer een nieuwe opdonder, maar tot die tijd ga ik weer lekker uitzieken. Het is even niet anders. Vanmiddag komt mijn moeder gelukkig langs om mij te helpen met de papadag, en dat zijn toch wel hele fijne zwembandjes die ik in deze woelige tijd goed kan gebruiken. Dus ik ben blij dat ik er niet alleen voor sta (met ook een eervolle hulde voor mijn lieve Floor hier die er ook ongevraagd staat als ik haar zonder dat ik het weet het hardste nodig heb). Wat dat betreft heb ik het maar goed getroffen hoor. Dankjulliewel! 🙂

En dat was dan weer de ochtend. Ik heb net mijn pillenontbijt achter de kiezen, dus het is weer de hoogste tijd om naar bed te gaan. Haha, wat een avontuur zeg! Nou ja, tot later lieve mensen en maak er een mooie dag van.

Cheers,

Rein