Haha, nou dat was me wat hoor! Vanmorgen mocht ik eindelijk echt aan de bak en heb ik voor het eerst een rondje apparaten op die nieuwe sportschool gedaan. En dat heeft mijn gare lijf geweten hoor… met trillende armpjes heb ik met die tovermachines zitten spelen om weer iets van spieren terug te kweken (die zijn gewoon zo goed als weg). Ik heb nog een hele lange weg te gaan, maar het is heerlijk om in elk geval weer de goede kant op te bewegen. Meer van dit graag!

En waar mijn spierkracht mij al flink in de steek liet, was het eigenlijk nog veel erger gesteld met mijn conditie (of zeg maar ‘conietie’… want die was nergens te bekennen vandaag). 4 minuutjes op zo’n hometrainer en ik was echt compleet buiten adem. En toen ik eenmaal klaar was met mijn fullbody trainingsrondje heeft het volgens mij echt nog een kwartier geduurd voordat ik weer een beetje was bijgekomen zeg. Man, ik kom van ver! Maar ik ben onderweg, dat is alles wat telt.

En verder was die sportschool eigenlijk best oké, zeker voor deze fase in mijn leven. Bijzonder is het in elk geval wel. De andere mensen daar zijn allemaal 50 plus geloof ik, met een gemiddelde leeftijd van 70, maar ik raakte gelijk aan de praat met een vriendelijke vent van 80 die toevallig mijn achternaam deelt. En in de kleedkamer werden anekdotes gedeeld over een oude Japanse keizer en zijn kijk op familie en afkomst. Lang verhaal kort: niet bepaald je typische bodybuilder praat dus alhier. Wel lollig om mee te maken, en daar pas ik nu wel even tussen denk ik. Ik en mijn nieuwe bejaarde matties 🙂

Dus dat was het hoogtepunt van vandaag. Of niet? Nee, ik kreeg wederom weer een geweldig lief bloemetje van mijn lieve Schipholcollega’s om te vieren dat mijn chemo erop zit. Echt, de liefde en aandacht vanuit die mooie organisatie (en het APOC in het bijzonder) is echt fantastisch. Ik bof maar dat ik daar mag werken! Volgende week ga ik ze weer zien en daar kijk ik oprecht heel erg naar uit. Leuk om daar weer heel langzaam in te kunnen gaan voegen.

Nu eerst nog eventjes een epische pokebowl in elkaar flansen, en dan is het wel weer bedtijd voor mij geloof ik. Ik ben nog steeds high dus daar moet ik wel even van bijkomen. Maar het gaat goed met me, dus dat is fijn!

Groetjes allemaal, met nog een extra knuffel voor iedereen die dit leest van het APOC. Jullie zijn werkelijk te gek! 🙂