Ugh, nou daar gaan we weer hoor… Inmiddels zijn er alweer 4 maanden omgevlogen, en dat betekent dat ik nu weer een reeks ziekenhuisbezoekjes heb om te kijken of die klote-Harm niet stilletjes weer aan het settelen is. Nu is het natuurlijk supergoed en fijn dat we er bovenop zitten hoor, maar ik moet zeggen dat dit nou niet bepaald fijne weken zijn elke keer. Integendeel…

Want de spanning stijgt toch wel weer hoor, al is het gelukkig lang niet zo erg als vorige keer en sta ik nu heel anders in de wedstrijd. Vorige keer was het foute boel tenzij het tegendeel werd bewezen, en nu benader ik het als goed tenzij anders wordt bewezen. Mentaal een wereld van verschil. Maar dat kan er niet voor zorgen dat ik er nu volledig fluitend doorheen ga.

Ik merk dat ik sinds dit weekend toch weer meer begin te snoepen (voor het eerst in jaren heb ik bijvoorbeeld weer een oldschool zak Hamkas chips in 1 keer opgevroten, zo onnodig en ongezond!), en ik heb ook weer allemaal pijntjes die ik me misschien onbewust aan het aanpraten ben. Het helpt natuurlijk niet dat ik mezelf afgelopen vrijdag veel te veel aan gort gerend heb op een hardloopevenementje in het Amsterdamse Bos (wat wel vet was hoor!), waardoor ik nu al drie dagen aan het herstellen ben met fikse spierpijn.

Ik heb ook allemaal gekke jeuk, alsof ik een allergische reactie aan mijn huid heb waar niets van is te zien… dus dat zal wel weer fantoomschurft zijn of zo, na die chemo kijk ik echt nergens meer van op. En ik voor soms weer prikjes in mijn longen/hart, maar dat was de vorige keer ook in de aanloop naar de onderzoeken en zal wel gewoon een stressreactie zijn die ik alleen maar erger maak door er bewust op te gaan piekeren. Lekker dan.

Nou ja, en allemaal natuurlijk uit angst dat het weer mis is. Maar daar gaan we niet vanuit! Zojuist is het eerste bloed afgenomen om de nierfunctie te checken en die tumormarker (CEA) te controleren (ook al sloeg die bij mij niet eens aan toen ik wel degelijk een tumor had, dus daar geloof ik niet meer zo in). Morgen mag ik weer lekker knallen in de MRI, en dan staat donderdag de spannendste klapper te wachten: het kijkonderzoek. Fingers crossed allemaal alsjeblieft!

En ik hou jullie via dit blogje natuurlijk weer goed op de hoogte, mocht je willen weten hoe het ervoor staat. Tot snel!