Hallootjes! Als je zelf kinderen hebt kan het je niet ontgaan zijn: de Sint is weer in het land. Je weet wel… baardige gast, mijtertje hier en daar, paardje tussen beentjes en altijd een hoop spanning en sensatie als ie ergens in zijn vintage boot naartoe vaart. Topverhaal!

En altijd is het leuk om dat verhaal met je kinderen te beleven. Onze Bas van 4 gelooft natuurlijk nog alles wat we zeggen en wat ie ziet, maar onze Willem van 9 doet dat al een tijdje niet meer hoor. Die zit nu in het kamp van de grote mensen, al houdt dat hem niet tegen om uit zichzelf wat te gaan tekenen voor in zijn schoen. Alles om die kans op een kadootje flink te maximaliseren uiteraard!

Ik vind het allemaal prima en gezellig, al is het wel ook weer een hoop extra spanning en sensatie (en onderhuidse stress) hier in huis. En daar heb ik stiekem al genoeg van de laatste tijd. Nog even een paar weken knallen tot pakjesavond op 5 december, en dan komt meteen daarna die gekke 6 december waarop ik zelf jarig ben en maar liefst 40 wintertjes jong ga worden. Ik vind dat helemaal leuk hoor, maar ik vind het ook een heel gek idee dat ik tegen die tijd net mijn eerste week chemo achter de kiezen zal gaan hebben. Over spanning gesproken… Hoe ga ik dat in godsnaam allemaal beleven zeg?

Er is maar 1 manier om daarachter te komen… dus kom maar op!

Nou, dag heur!