Toen ik van mijn lieve vrouw hoorde dat er een film over het leven van Queen kwam, was ik op zijn zachtst gezegd flink in mijn nopjes. Ik was nog meer in diezelfde nopjes, toen ze me dit weekend spontaan mee op date nam naar die film. Superleuk, zeker toen ik had uitgerekend dat het dit weekend precies 100 jaar geleden was dat ik voor het laatst naar de bioscoop was geweest. Uit de categorie ‘is het wat?‘ lees je er hier alles over.
Want wat een feest was dat! Er is namelijk weinig muziek beter dan die van Queen. Tot in het kleinste pingeltje is elke noot altijd perfect gecomponeerd en dat maakt de meeste nummers een genot om naar te luisteren. Zelfs nu, tientallen jaren na hun hoogtijdagen, word ik nog altijd blij bij elke noot die ik van ze hoor. Des te vreemder vind ik het dat ik eigenlijk vrijwel niets over die beste knakkers weet. Behalve dan natuurlijk het noodlottige einde van Freddy en het jolige feitje dat hij uit Zanzibar komt. Tot afgelopen weekend!
Om met de deur in house te vallen: Queen, de film, Bohemian Rhapsody: is het wat?
Jazeker! Het zal je niet verbazen, maar vooral de soundtrack is natuurlijk ontzettend sterk. Ik heb meerdere keren kippenvel gehad terwijl ik de prachtige nummers van Queen op het grote witte doek geboren zag worden. Het succes van de film valt of staat natuurlijk met het acteerwerk van de Nepfreddy en deze gast doet dat bijzonder goed moet ik zeggen. Het is de acteur die ook de opperhacker speelt in de serie Mr. Robot (Rami Malek). Af en toe vond ik hem wel een klein beetje over de top, maar gemiddeld genomen doet ie het ijzersterk. Bij vlagen zelfs zo goed dat ie in een paar frames gewoon sprekend de echte Mercury op het beeld neer kan zetten. Heel knap.
De rest van de acteurs zijn ook meestal prima en het verhaal is heel degelijk neergezet. Sommige stukjes kon ik alleen niet helemaal plaatsen omdat ze in de film niet heel erg uitgewerkt worden. Voorbeeld: op een gegeven moment wordt de manager plotseling ontslagen, maar uit de context van de film is het een beetje een overdreven reactie van onze Fred. Net zoals wanneer zijn bandleden plotseling opstappen op een feestje om een opmerking die helemaal niet zoveel voorstelt. Iets meer verdieping was wel eens handig geweest, maar dat mag de pret zeker niet drukken. Verre van!
Kwaliteit: qua verhaal is het zeker niet de meest meeslepende film aller tijden, maar de knappe verfilming van een geweldige band is een prestatie om van onder de indruk te zijn.
Tijd die je eraan kwijt bent: 2 uur en een kwartier
Tijd-kwaliteitverhouding: voor mij een 6,5. Het is een hele goede productie, maar het had van mij ook wel een half uur korter gemogen voor een betere tijd-kwaliteitverhouding.
Wat me vooral bij zal blijven: hoe ontzettend vet Queen wel niet is! Ik heb gelijk zin om alle hits er weer bij te pakken.
Kan ik het aanraden: Zeker wel, maar alleen met de belangrijke kanttekening dat deze film waarschijnlijk vooral leuk is voor dertig plussers. Ikzelf ben 35 en leerde Queen pas kennen door mijn grote neef Willem toen ze al tegen het einde van hun carrière aanzaten. Ik heb dus nostalgische gevoelens bij Queen waardoor het allemaal nog leuker is om naar te kijken. Jongere mensen hebben dat denk ik toch minder en voor hen zal het dan ook wat minder boeiend zijn allemaal. Dat blijkt ook wel een beetje uit de verhoogde leeftijd in de zaal. De gemiddelde haarkleur was in elk geval kaal tot zeer grijs.
Desalniettemin is deze film een feest om te zien, maar vooral om te horen.
Bismillah, doen!