Ah yes! Op deze zonnige morgen pakte ik mijn doosje capecitabine en toen zag ik dat ik nu echt nog maar een paar strookjes met van die gare pillen te gaan heb. Met andere woorden: het einde van dit hoofdstuk chemotherapie komt nu echt eindelijk in zicht. 28 stuks nog maar, en daarna is het definitief klaar. Hoe fijn!

En dan? Nou ja, de nieuwe prioriteit wordt daarna natuurlijk om zo goed mogelijk aan te sterken en klaar te stomen voor de operatie. Die is nog niet gepland, maar dat zal wellicht ergens rond de meivakantie worden (ik denk vlak daarna). En om dan de kans op complicaties (zoals een stoma etc) zo klein mogelijk te maken, moet ik keihard aan de bak op mijn voeding, spieren en conditie. Kom maar door!

Mijn concrete plan is om na de laatste pillendinsdag mijn voedingspatroon volledig om te gooien naar gezond. De afgelopen maanden stond dat patroon namelijk vooral in standje troost en ‘kan me niets schelen’, dus daar word je natuurlijk heel snel te dik en te slecht van. Dat kan natuurlijk veel beter, maar ik was al lang blij als er dingen waren die ik kon en wilde eten, dus mijn prio lag even elders. Maar dat moet natuurlijk anders, dus kom maar door! Ik wil straks bijvoorbeeld helemaal los op poke bowls en zo waar je gewoon allemaal nodige ingrediënten in kan mikken. Dat is zo makkelijk en efficiënt, denk ik.

Qua conditie ga ik in elk geval een maandje aan de slag bij een of andere trendy marketing sportschool in de buurt, die een soort kringetje aan apparaten heeft dat dan automatisch op jouw niveau en gezondheid ingesteld wordt. Ze noemen het ‘Milon Cirkel’ en er is vast weer van alles op aan te merken (zoals dat het volgens mij echt absurd duur is en meer variatie ongetwijfeld beter is), maar ook hier ga ik in deze fase voor gemak en efficiëntie. Dit rondje gaat gewoon in mijn routine, en hoe dan ook worden mijn spieren en conditie er ongetwijfeld beter van. Slechter kan het sowieso niet worden!

En dat zijn dingen waar ik al met al best naar uitkijk. Heerlijk om straks langzaam van die laatste bijwerkingen af te komen (zo heb ik nog altijd lichte tintels, vage krampjes en virtuele nootjes in mijn strot), want die kan ik allemaal missen als kanker. En hopelijk kan ik dan ook nog wat leuke dingen doen voordat we aan de kers op mijn taart van dit avontuur beginnen: die operatie! Ik kan er niet omheen, maar ik kan er wel zo sterk mogelijk tegenaan gaan rennen.

Dus let’s go graag! Ik ben wel klaar voor het volgende level.