Als ik erover nadenk heb ik eigenlijk geen flauw idee waarom ik af en toe meedoe met van die debiele hardloopevenementen. Doorgaans struikel je om de haverklap over de kletsende mutsen, sta je jezelf tenenkrommend te ergeren aan die overdreven enthousiaste warming-up en piept de slechte 538-house nog uren in je verminkte oorschelpen na. Waarom in godsnaam?
Nou ja, eigenlijk zijn er maar 2 redenen te verzinnen waarom ik niet beter gewoon een rondje door het bos ga rennen: (1) keiharde medailles en (2) het rennen op plekken waar je dat normaal gesproken niet doet. En laat ik dat laatste nou plotseling een hele nieuwe betekenis hebben gekregen tijdens de Urban Trail run in Haarlem afgelopen weekend. Hoe vet was dat!
Het bijzondere van die vernieuwende run is dat je op allemaal iconische plekken door de stad rent waar je normaal gesproken absoluut niet kan gaan hardlopen. Het is een unieke kans om op plekken te rennen waar dat eigenlijk niet mag, en stiekem ben ik daar nog steeds van aan het nagenieten. Waar je dan aan moet denken? Nou, dit:
– de start was in de Grote Kerk midden in Haarlem, terwijl het grote orgel Avici en het groot epische Also Sprach Zarathustra over de renners heen schalt. Hoe vet!
– even later hol je door de gangen van het Stadhuis
– nadat je een museum in bent gedoken ren je daarna vrij snel opeens door de bioscoopzalen van Pathé heen, compleet terwijl er een film afgespeeld wordt op het witte doek!
– om even later rondjes te maken door de zaaltjes en backstage van poppodium het Patronaat (helaas dit keer wel zonder Rowwen Hèze)
– verderop duik je nog even de Schouwburg en een dansschool in (waar zowaar een linedance-klasje bezig is)
– Tuurlijk, waarom banjer je niet ook nog even dwars door een kerkdienst van de Doopsgezinde Gemeenschap heen joh?
– En over het dak van een parkeergarage, door een supermarkt, de philharmonie…
Man, ik ben op plekken geweest waarvan ik het bestaan in deze stad niet eens wist, en dat maakt deze run werkelijk briljant! Het deed me een beetje denken aan de keer dat ik ging hardlopen over de Zwanenburgbaan van Schiphol, ook zo’n unieke kans. En die momenten moet je grijpen, want los van het leuke moment dat je aan het rennen bent, bouw je hiermee in een uurtje toch mooi even een paar herinneringen voor de rest van je leven op. Want de volgende keer dat ik in de bioscoop zit of naar het Patronaat ga (om maar wat te noemen), ga ik echt wel terugdenken aan deze briljante speurtocht door de stad.
En dan is 10 kilometer rennen echt opeens totaal geen opgave meer. Serieus, ik zit te overwegen om voortaan echt alleen nog maar dit soort leuke evenementen te gaan rennen. En ze de Trail Runs zijn in nog veel meer steden! Daarom kan ik iedereen met een paar hardloopschoenen dit van harte aanraden:
De Urban Trail runs. Leukere routes kan ik het me echt niet voorstellen!
