Als je zeker wilt weten dat een meisje niet voor je zal vallen, moet je haar vooral vertellen dat je een computerspelletje speelt dat ‘Dragon Quest’ heet. Er zijn namelijk maar weinig dingen die nog minder stoer en aantrekkelijk zijn dan dit. Omdat ik inmiddels toch al getrouwd ben en het voor haar een heel juridisch gedoe is om van mij af te komen, kan ik het mezelf best veroorloven om er publiekelijk voor uit te komen dat ik mijn tijd daar wel degelijk aan heb gespendeerd. En sodecrap zeg, wat een tijd gaat dat spel je kosten…

Draqon Quest XI, wat is het?

Ik heb het hier over een spelletje op de Playstation 4, de fijnste spelcomputer van dit moment. De reden dat ik dit schijfje erin geschoven heb is eigenlijk vooral deze: sentiment. Want toen deze gast nog maar een heel klein gastje was, speelde ik namelijk voor het eerst een hoofdstuk uit deze serie. Nummer 8 was dat, in de playstation 2. Dat was toen ik mijn huidige vrouw net had leren kennen. Ik heb haar dit toen inderdaad nooit verteld…

Wel heb ik toen stiekem onwijs genoten van deze van oorsprong Japanse game (JRPG voor de nerds onder ons). De reden is de fantastische setting die gecreëerd is door de maker van de Dragon Ball Z serie. Deze prachtige stijl wordt gecombineerd met een heerlijk traditionele RPG gameplay, en dat betekent natuurlijk hitpoints, experience en grinden tot je een ons level upt. Topformule!

Is dat spelletje na al die jaren nog steeds leuk?

Nou, ja, voor een groot deel wel. Qua mechaniek is er niet zo veel veranderd en qua stijl al helemaal niks. Nog altijd kan je genieten van de prachtige wereld en de soms uitdagende eindbazen. Het voelt allemaal nog even verrukkelijk, maar soms wordt de Japanse plank wel echt compleet misgeslagen.

Zo zitten er bepaalde hoofdstukken en scenes in het spel die echt gewoon tenenkrommend slecht zijn. Dieptepunten zijn iets met een achterlijke zeemeermin en een verwijfde circusfanaat die met zijn charade de wereld op gaat vrolijken. Daarbij kent het hele spel in totaal misschien 3 verschillende muziekjes, en daardoor word je op een gegeven moment echt helemaal kriebel van die vervloekte deuntjes.

Moet ik er dan nog wel aan beginnen?

Als ik eerlijk ben: nee, doe maar niet. Niets ten nadele van dit spel, want dat is echt wel goed hoor, maar het zit hem vooral in de ontelbare uren die je er wel niet in moet steken. Bij mij staat de teller op 50 uur en nog steeds is het einde niet in zicht. En dat is lame. Kan je nagaan waar ik die uren anders aan had kunnen besteden? Daarbij is het echt niet zo dat ik 50 uur op het puntje van mijn stoel gezeten heb. Achteraf gezien is het die uren denk ik toch niet helemaal waard.

Bovendien heb ik vandaag de dag op mijn 34e ook gewoon niet meer de tijd om me 200 uur in een spel te verliezen. Vroegah, zonder werk en gezin, ging dat allemaal een stuk makkelijker. En ergens ben ik me tegenwoordig een stuk meer bewust van het verslavingselement dat deze game de hele tijd je kant op stuurt. Zo’n Level Up is feitelijk niets meer dan een kinderlijke beloning waar je steeds maar meer van wilt. En nog meer. En nog meer… totdat je veel te laat naar bed gaat zonder echt iets wezenlijks te hebben bereikt.

Maar ja, nu ik er toch aan verslaafd ben zit ik de rit toch nog maar even uit dan. Soms is het gewoon heerlijk om je even te verliezen in een fraaie dosis hersenloos vermaak. Niks mis mee, maar ik gok zomaar dat ik deze niet helemaal tot 100% af ga ronden. Zo gaaf is die nostalgie nou ook weer niet.

Dus. Dragon Quest XI: is het wat? Leuk is het zeker, maar ook niet zo magistraal dat je er al je avonden aan moet geven.

Tijd die je eraan kwijt bent: met het schaamrood op mijn kaken moet ik zeggen dat ik op 50 uur sta, en dat mag je uiteindelijk gerust keer twee of drie doen als je helemaal tot het einde wilt gaan. Mijn god…

Kwaliteit: zeker heel vet hoor, maar vooral omdat het zo lekker aan vroeger doet denken. En JRPG’s zijn gewoon nog altijd ontzettend gaaf. Dit is daar een van de beste van.

Tijd-kwaliteitverhouding: ik zou zeggen een 5. Het kost net meer tijd dan dat het vet is.

Wat me bij zal blijven na het spelen: die creepy circusartiest en dat vervloekte muziekje.

Kan ik het aanraden: nee, niet echt. Beter begin je een leuke website of maak je wat creatiefs ofzo. Neem een hobby, want waarschijnlijk ben je als modelspoorbouwer nog sexier dan met dit spelletje.

Dus