Poe, het heeft even geduurd maar ik heb eindelijk het gevoel dat mijn lijf weer langzaam aan het opkrabbelen is. Waar ik bij de eerste kuren na een week tot 10 dagen wel weer mijn energie terugkreeg, is daar nu dus kennelijk bijna 2 weken voor nodig. En we zijn er nog niet hoor, maar ik voel in elk geval dat de landing weer is ingezet. Hoe kort die ook duurt, want alles meezit hang ik over 5 dagen alweer aan een zakje. En doorrrr!

Maar, ik hou er natuurlijk wel een beetje spanning in hoor. Gisteren en eergisteren had ik namelijk weer eens koorts: 38,3 graden. Kan erger en het lijkt vandaag wel weer gezakt, maar ik hou tegenwoordig met alles rekening. In 3 van de 6 rustweken ben ik ziek geworden, dus sja, ik juich pas als die laatste zak erin zit. Als een boer met kiespijn en kanker.

En als ik dan toch over kwaaltjes aan het schrijven ben: ik ben nu ook aan de Omeprazol om mijn maag te beschermen. Er zijn inmiddels namelijk al precies 648 pillen doorheen gegaan sinds ik naar de kenker ben, dus dat gaat je maag waarschijnlijk ook niet in de koude kleren zitten. Daar begin ik sinds de vorige kuur wel wat last van te krijgen. Maar na een belletje met de verpleegkundige mag ik dit nu een weekje proberen, kijken of het helpt en dat lijkt wel zo te zijn. Dus kom maar weer door met die pillen!

Maar goed, over het algemeen gaat het dus gelukkig weer wat beter. Daar was ik weer aan toe. Nu nog even snel opkrabbelen voordat we die Harm straks de laatste schop gaan geven. Ik kan niet wachten!

Doeidoeidoei.