Het zit er weer op! Gisteren is Spanje de winnaar geworden van het Europees kampioenschap voetbal in 2024, en in mijn ogen is dat ook gewoon terecht. Spanje was deze keer de enige ploeg die constant wist te overtuigen en daarom ook geen enkel puntje heeft laten liggen. En aangezien ik sterk van mening ben dat de beste ploeg ook moet winnen in zo’n toernooi, heb ik er (deze keer) helemaal vrede mee dat zij het zijn geworden. Maar hopelijk is dit wel de laatste keer!
Want Nederland dan? Nou ja, kort samengevat vond ik Nederland 85% van de tijd echt volkomen ruk. Aan het resultaat zou je dat niet zo snel zeggen (halve finale is veel meer dan ze verdienden), maar met geluk kan je kennelijk ver komen. Want laten we niet vergeten dat het echt onwijs weinig scheelde of we lagen er in de groepsfase al uit. En dat is echt niet alleen mijn pessimistisch/voorzichtige stressbril hoor, dat is ook gewoon de realiteit. Het eerste “grote” voetballand knikkert ons eruit, dus we hebben mazzel dat we die pas zo laat tegenkwamen in het toernooi. En als ik voor mezelf spreek: of we nou van Engeland of Spanje zouden verliezen… dan was dit denk ik nog de minst traumatiserende weg naar huis, want van dit Spanje hadden we echt never nooit kunnen winnen hoor. Daar moeten die lui nog wat meer voor oefenen.
En qua spelers: ik kende vrijwel niemand vooraf, maar nu ken ik er in elk geval twee bij: Bart Verbrugge en (Tonnie?) Gakpo. Die kunnen er wel wat van, en blij dat die er de volgende keren vast ook weer staan. Dieptepunt was en blijft voor mij toch altijd die natte dweil van een Depay. Wat een gast zeg! Beetje miepen miepen maar intussen wel een hiphopplaat lanceren. Hij symboliseert voor mij echt de nonchalance, de luiheid, en het niet de hand in eigen boezem steken van deze hele generatie. Je hebt maar 90 minuten om te werken gast, waarom ren je niet als een idioot achter iedere bal aan? En dan ook nog klagen dat je maar niet gevonden werd. Nou, dan ga je zelf toch op zoek? Man, ik hoop dat we die niet meer gaan zien in Oranje, maar ja. Daar denken anderen vast anders over.
Het absolute hoogtepunt dit jaar was voor mij natuurlijk wel weer de enige echte voetbalpoule van Hans Peters. Dat is de poule van het eerste bedrijf waar ik ooit gewerkt heb (Mercer), en daar mag ik (en mijn gezin) nog steeds elke keer aan meedoen. Al 25 jaar of zo! En die vent doet dat wel zo ongelofelijk leuk. Na iedere speeldag krijg je een tussenstand met een leuk mailtje van zijn kijk op de wedstrijden, en dat zorgt ervoor dat iedere speeldag weer een feest is. Dan is die prijs echt maar een kleine bijzaak joh. Ik heb nog nooit wat gewonnen, maar iedere keer dat ik meespeel voel ik mij een winnaar. Dus nogmaals dank daarvoor Hans, je bent geweldig bezig!
En wat ik ook geweldig vind, is dat ik daar dit jaar met mijn hele gezinnetje meespeelde, en dat mijn kinderen met werkelijk totaal de ballen verstand van voetbal, gewoon allebei van mij en Floor gewonnen hebben. Hoe vet! En extra mooi: Floor had al haar voorspellingen door ChatGPT laten doen. Supervet dat die waanzinnige AI van de toekomst op dit vlak dus gewoon zijn meerdere moest erkennen in een raaskallende kleuter van 5! Bas > ChatGPT. Lekker gast!
Dus dat was het EK! Bij de uitschakeling tegen Engeland was ik anderhalve dag rouwig, maar ik zal er gelukkig geen vies trauma aan overhouden. De beste heeft gewonnen, en ik hoop van harte dat Nederland dat ook nog eens gaat zijn. Wie weet, als die Memphis nou gewoon lekker fulltime gaat rappen over balverlies, maken we vast weer eens een kans.
#durftedromen, je weet toch!
