Hoppa, en zo zit ronde twee er ook alweer op! Vet relaxed. Het ging weer helemaal goed, en wat voelt het toch fijn om op deze manier voortgang te kunnen boeken zeg. Dit was namelijk bestraling twee van de vijf, en het worden er niet meer en niet minder. Qua bestralingen zit ik dus op 40%, en dat schiet best wel op!

In tegenstelling tot de eerste keer had ik gisteren gelukkig geen last van flitspoppers (gasvorming die het beeld van de scan vertroebeld) en dus waren we inclusief omkleden en bestralen alweer binnen een half uurtje klaar. Wonderlijk hoe snel dat werkt! De machine draait 1x naar de startpositie, 1x om je heen voor de scan (CT), en daarna 1x linksom en 1x rechtsom voor het bestralen. That’s it! Wat een gaaf apparaat zeg.

Ik had het al even beloofd, maar hieronder is voor jullie beeldvorming een klein fotootje van het apparaat. Geen idee wie die rare bestraalde man is daarnaast 😉

Gisteren waren er twee andere mensen die de machine bedienden dan tijdens mijn eerste bestraling, maar zij waren weer net zo vriendelijk en goed als die van de eerste keer. Zo mooi hoe ze zonder dat je erom hoeft te vragen precies vertellen wat ze aan het doen zijn, ook aan Floor. Die heeft nu ook mooi kunnen zien hoe het er daar aan toegaat.

En vandaag mogen de kinderen mee! Superfijn. Op die manier hebben zij ook een beetje een beeld waar hun papa zoal mee bezig is. Voor hen is het natuurlijk nog steeds een heel maf concept dat papa ziek is, maar niet gewoon ziek op bed ligt. Doordat ze me straks even in mijn blote kont in zo’n gek apparaat zien liggen zal het in elk geval ietsjes echter worden allemaal, en ik verwacht dat het ze ook wel goed zal doen als ze dan zien dat het helemaal niet eng of pijnlijk is daar. Dat moet wel goed zijn voor hun eigen verwerkingsproces lijkt me zo.

En tenslotte over kinderen gesproken: Willem heeft, naast mijn hele circus, ook nog eens zijn eigen bergen te beklimmen. Hij krijgt dinsdag namelijk een beugel vanwege zijn schisis. Dit is de eerste stap in het rechtzetten van zijn tanden en kaak voor zijn eigen operatie die nu langzaam dichterbij komt… En dan heeft ie ook nog eens aanhoudende looporen en de DTP en BMR vaccinaties achter de rug (gelijktijdig 2 prikken in zijn armen), bovenop de spanning van zijn papa. Die heeft het toch ook wel even te pakken hoor… arm ventje. Maar hij doet het supergoed hoor! Alleen wel een extra note to self dat ik zijn zorgpad door mijn eigen zorgpad nooit uit het oog moet verliezen.

Ugh, wat een gekke tijden zeg. Nu snel ontbijten en de blaas vullen voor bestraling 3 van de 5. Dan zijn we daarmee over de helft als we het weekend in gaan. Excellent!

Doeidoeidoei.