Laatst realiseerde ik me plotseling weer eens hoeveel vrije tijd wij tegenwoordig wel niet besteden aan het beleven van mooie verhalen. Van kind af aan vergapen wij ons aan alle mooie fantasiewerelden die anderen voor ons hebben geschapen. Dit is een fenomeen van alle tijden, want het zit nu eenmaal in onze natuur om zo af en toe te willen ontsnappen uit de gereguleerde en monotone werkelijkheid van alledag. Waar we vroeger vooral aangewezen waren op mondelinge verhalen en een lekker dik goed boek, hebben we nu meer keuze dan ooit tevoren. Dat is een luxe waar we best eens extra bij stil mogen staan. Bij deze.
De entertainmentindustrie is groter dan ooit en zal nog alleen maar groter worden. Vandaag kunnen we de mooiste verhalen beleven terwijl we bijgestaan worden door alle zintuiglijke hulpmiddelen die je je maar kunt bedenken. De film en de bioscoop kennen we natuurlijk al een tijdje (al is dat 3D brilletje in een iMax zaal toch ook nog altijd best imposant), maar tegenwoordig genieten we massaal van series waar we gerust hele weken aan kunnen besteden. Met streamingdiensten die ieder meerdere jaren aan content bevatten hoef je nooit meer tijd te verspillen aan een reclameblok op die kabeltelevisie. Dat is een flinke stap vooruit voor de mensheid, al zeg ik het zelf.
Boek en beeld zijn natuurlijk de traditionele dragers van onze lievelingsverhalen, maar wat te denken van een goede videogame? Ik weet het, het heeft nog steeds het imago van kinderachtig tijdverdrijf, maar daar ben ik het al lange tijd niet mee eens. Een game is zo veel meer dan dat! Correctie: kán zo veel meer zijn dan dat, want 95% is inderdaad niet meer dan kinderlijk tijdverdrijf. Maar geloof me, in die overgebleven paar procenten zitten verhalen verborgen waar geen boek of serie aan kan tippen. Puur omdat dit aangevuld wordt met het fantastische element van je eigen vindingrijkheid, coördinatie, doorzettingsvermogen en intellect. Dit geeft een gevoel van zingeving aan de verhalen die je in andere media nooit zult kunnen vinden.
De keerzijde van al deze fantastische verhalen is alleen wel dat je je eigen creatieve geest soms wat afstompt. Alles wordt zo mooi voorgekauwd dat je eigen fantasie al dit moois niet kan overtreffen. Ik voel me dan ook altijd een klein beetje dommer geworden na het beleven van een mooi verhaal. En dat knaagt een beetje, onterecht. Alsof ik maanden van kostbare vrije tijd in een project heb geïnvesteerd waar ik achteraf niet tastbaar beter van ben geworden. Daar wil ik vanaf, en wel zo:
Mijn oplossing staat voor je. Ik heb bedacht om voortaan (voor zolang ik wil) na het beleven van een verhaal een stukje op deze site te plaatsen om te zeggen wat ik ervan heb gevonden. Dit is dan niet zozeer om iets aan te prijzen of zo, maar meer om mezelf te dwingen om er net iets langer bij stil te staan dan dat ik zou doen als ik de verhalen slechts passief consumeer. Op die manier ben ik van plan om toch steeds iets over te houden aan de verhalen waar ik me zoveel uren in kan verliezen. En wie weet kan ik anderen ook nog eens blij maken met een mooie ervaring die ik gewoon graag wil delen.
Dus, om een kort verhaal lang te maken: maak kennis met de nieuwe categorie op Wateengast.nl:
“Is het wat?”
Binnenkort bijt ik de spits af met The Handmaid’s Tale, maar eerst moet ik nog even de ontknoping van seizoen 2 bekijken. Ik ben benieuwd!
