Sjonge, precies vandaag heb ik 2 weken geleden mijn laatste chemopillen geslikt. Ergens zou je denken dat dat spul tegen die tijd wel uit je systeem is, maar helaas merk ik dat dat nog niet helemaal zo is. Althans, ik weet niet of er nog steeds chemo in mijn bloed terug te vinden is hoor, maar ik weet wel dat de bijwerkingen in welk geval nog niet helemaal verdwenen zijn. Natuurlijk zijn die gelukkig lang niet meer zo erg als eerst hoor, maar er zijn wel wat kwaaltjes die nog lichtelijk blijven hangen. Hopelijk niet voor altijd…

Zo heb ik nog steeds het gevoel dat mijn vingertoppen en tenen continu aan het slapen zijn. Geen pijnlijke prik meer zoals eerst hoor, maar gewoon een zeurende aanwezigheid de hele tijd. Ik ben aan het duimen dat dat langzaam minder wordt, maar ik heb ook verhalen gehoord waarbij het na afloop van de behandeling eerst nog even erger wordt.

Daarnaast is ook mijn mond soms nog wat verdoofd, en de laatste dagen voel ik in de verte nog een heel klein virtueel nootje in mijn keel steken dat helemaal niet bestaat. Alsof er een soort geniepig fantoomnootje is blijven spoken dat ervoor wil zorgen dat ik nooit vergeet hoe gaar dat toen allemaal voelde. Niet dat ik daar een reminder voor nodig heb hoor, maar ja. Fantoomnootjes, wat doe je eraan? Het is ook niet bepaald alsof dat een veelvoorkomende kwaal is of zo…

Maar dat is het wel zo’n beetje, dus het valt mee! De vermoeidheid is er nog wel, maar ik voel mijn conditie zeker al vooruit gaan. Zometeen ga ik weer naar de sportschool, en op de dagen dat ik daar niet ben probeer ik nu altijd wel een wandelingetje te maken of (leuker) een eindje te gaan fietsen. Vrolijk vooruit zo!

Dus dat. Maar er weer een mooie dag van, en hopelijk kan ik snel weer net als velen van jullie gewoon naar mijn werk op deze dinsdagochtend! Ik ben er inmiddels helemaal aan gewend, maar het blijft toch maar maf dat ik dat nu tijdelijk niet doe zeg… al een half jaar niet meer. Man, wat lang… bah.

Fijne dag allemaal!