Ik blijf het er compleet debiel uit zien vinden: mensen die in zichzelf handsfree bellen. Helemaal als ze er dan ook nog eens heel belangrijk bij kijken, terwijl ze druk gebarend een volle publieke ruimte instappen. Hebben die mensen echt geen enkele zelfreflectie?

Toen die techniek voor het eerst zijn intrede deed had ik hier nog wel de meeste moeite mee. Tot die tijd waren mensen die in zichzelf praten meestal onvoorspelbare psychopaten die je onder invloed van het een en ander bij de minste interactie naar je keel konden vliegen. Later kwam daar opeens een hele nieuwe categorie mafketels bij. Ik ben daar nog steeds niet aan gewend.

In mijn herinnering was het Apple die voor het eerst van die dopjes uit ging delen bij de iPhones, en daarmee waren er plotseling steeds meer engerds in het straatbeeld terug te vinden. Vandaag de dag vind ik die mensen wel minder eng geworden, maar ik ben wel nog steeds direct op mijn hoede als ik een of andere gesjeesde hipster druk tegen zijn eigen neus hoor praten. Kan dat niet gewoon zachtjes, met een telefoontoestel aan je oor bijvoorbeeld?

Ach ja, het zal wel de vervlogen tijdgeest zijn en ik ben nou eenmaal ook geen 16 meer om niet beter te weten. Let maar op, wedden dat mijn kinderen het straks doodnormaal gaan vinden om al pantsfree bellend over straat te lopen?

Ik vind het allemaal maar vreemd hoor. Met deze loop je er bijvoorbeeld al voor 12 euro gek bij: