2020 zal de geschiedenisboeken ingaan als het jaar waarin de mensheid zijn handen meer dan ooit heeft gewassen. De tijd zal ons leren hoe dit straks voor ons uit gaat pakken, maar ik vrees het ergste. Dit is niet natuurlijk. Dit kan niet goed zijn. Dit is gevaarlijk. Want zijn wij niet per ongeluk onze eigen soort om zeep aan het helpen, in een goed bedoelde poging om dat andere gevaar buiten de deur te houden?

Je hoort nu al steeds meer signalen van mensen die ontzettend droge handen krijgen van al dat wassen. En dat is echt waar. Als ik naar mijn kinderen kijk, kunnen die verrimpelde klauwtjes na een lange badsessie toch ook niet goed voor je lijf zijn hoor. Het zal me dan ook niets verbazen dat als we zo doorgaan met z’n allen, we zo halverwege mei de eerste berichten krijgen van handen die plotseling van onze armen zijn gevallen tijdens de zoveelste wasbeurt. Op zich is dat al erg, maar dan heb je dus ook geen handen meer om ze weer van de grond op te pakken en weer terug te hangen. Daar gaat het mis, en dat is dan nog maar het begin.

Tegen de herfst hebben alle mensen geen handen meer en dan begint het gezeik pas echt. Hoe moeten we onszelf, en elkaar, dan nog verzorgen? We kunnen alleen nog maar met elkaar omgaan door elkaar advies te geven, terwijl niemand meer in staat is om daadwerkelijk de handen uit de mouwen te steken. Dit is natuurlijk een gruwelijk onhandige nachtmerrie, waarin wij stuk voor stuk allemaal veranderen in een stel waardeloos overbodige consultants. In zat bedrijven zie je het al gebeuren, maar straks dus ook in de rest van onze samenlevingen. Dat eindeloze geouwehoer betekent de doodsteek voor onze soort.

Nee hoor, dit handen wassen belooft allemaal niet veel goeds. De hele Coronacrisis is nog maar een voorbode van het werkelijke gevaar dat ons daarna te wachten staat. Dat is niet het virus, niet de recessie, niet de werkloosheid, de honger en weet ik wat voor narigheid allemaal nog meer. Het is het feit dat wij straks allemaal de handen van ons lijf hebben gewassen. Daar kunnen wij mensen gewoon niet zonder.

Geniet er nog maar even van dus, zolang het nog duurt. Want inderdaad oom: onze zeep is ons echt om zeep aan het helpen. Langzaam, maar zeker.

Brrrr.

Dit stukje is wederom een prachtige ingezonden vraag van mijn geliefde Ome Piet. Bedankt man! Heel leuk dat je ook in deze onzekere tijden weet vast te houden aan Wateengast.nl, de beste plek voor zingeving die we nu nog hebben.