Vandaag is mijn eerste dag in het volgende level: “aansterken voor de eindbaas” en daarin heb ik twee grote side quests: sporten, en goed eten. Om met die eerste te beginnen, daar heb ik geen gras over laten groeien. Ik had vandaag meteen een afspraak gemaakt voor een kennismaking bij een vage overpriced sportschool hier in de buurt (Happy Bodies heet ie). Dus met gezonde spanning stopte ik die paar sportkleren die ik nog paste in mijn tasje en sprong ik op de fiets. Bij het omkleden thuis raakte ik al buiten adem dus dat beloofde niet veel goeds… maar ja, je moet ergens beginnen.

De formule is dat ze daar een stel apparaten hebben met toverkracht, die in no time al je dromen waar kunnen maken terwijl je er bijna geen tijd aan kwijt bent. Alleen is toverkracht niet gratis, en daarom vragen ze 90 euro voor een maandje, met daarbovenop nog eens 50 euro om die toverkracht op je in te stellen. Haha. Nu hoor ik je natuurlijk denken: “waarom trap je daar vrijwillig in dan?” Nou, dat is omdat het volgens mij wel een heerlijk kalme manier is om weer op te bouwen, zonder strakke mensen, pompende muziek en flex stuiterende hipsters.

In plaats daarvan is het een soort huiskamer waar een stel futuristische apparaten staan die nadat je je armbandje scant automatisch op jouw lengte en niveau worden afgesteld. En dan doe je zonder na te denken twee rondjes op die dingen en binnen drie kwartier ben je klaar. Volgens mij is dat gemak en die kleine setting precies wat ik in deze fase van mijn blob-zijn nodig heb. Dus ik doe dat maar even, en dan neem ik alle marketing eromheen maar voor lief. Morgenochtend ga ik me voor het eerst in het zweet werken. En het belangrijkste is hier natuurlijk gewoon mijn quest: ik sport weer! Bam! Mission accomplished.

Dan over naar mijn tweede queste: gezond eten. Ook daar ben ik vandaag dus mee gestart, en daar was de tijd wel rijp voor hoor. De afgelopen dagen heb ik expres nog alles gegeten wat ongezond is, zodat ik zo’n afkeer heb gekregen tegen zoetigheid dat ik daar sowieso wel weken van genezen ben. In plaats daarvan eet ik nu alleen nog maar de voedingsstoffen die ik nodig heb om zo sterk mogelijk op de operatietafel te gaan liggen. Zo is het bijvoorbeeld heel goed als ik nu even flink aanzet op eiwitten, aangezien daarmee de kans op complicaties verklein en een beter herstel vergroot. Doe mij dat maar!

Als herboren eiwitjager zoek ik dus alles op met eiwit, en laat mijn favoriete eten haring daar nu ook eens een goede bron voor zijn. Nu hoort haring natuurlijk per definitie vers van het mes van de visboer te komen, maar ik heb ook geen zin om daar elke dag naartoe te gaan. Bovendien ben ik dan bovenop die 140 euro sportschool ook nog eens 180 euro aan haring kwijt per maand (30 dagen x 2 haringen x 3 euro tegenwoordig), dus dat tikt lekker aan. Bij wijze van experiment heb ik daarom eens van die haring uit de supermarkt gekocht, in zo’n pakje. Dat is vloeken in de kerk hier, maar ja… nood breekt wet.

En als ik eerlijk ben, was het in combinatie met zuur en uitjes stiekem best nog wel goed te hakken hoor. Tuurlijk, het valt wel een beetje in de categorie ‘haringfantasie’, net zoals je vlokken ook formeel cacaofantasie moet noemen als het van fopspul gemaakt is, maar het smaakte echt een stuk beter dan verwacht en het is zo toch een prima eiwitbommetje waar ik wel aan kan wennen. Dus die staat nu ook op mijn vaste boodschappenlijstje. Bewaar ik de echte haring voor speciale gelegenheden en op het strand.

En zo is vandaag dus de eerste dag van mijn nieuwe fase. Het is even wennen, maar ik ga er vol goede moed in. Vet relaxed om weer gezond te doen! Dat smaakt naar meer!