Ik snap het niet hoor. In Nederland leren we allemaal tijdens onze rijlessen dat je niet in mag halen terwijl je zelf ingehaald wordt, maar in Frankrijk leren ze kennelijk iets heel anders. Daar krijgen de toekomstige bestuurders de opdracht mee om zo lang mogelijk te wachten, en dan vlak voordat je ingehaald wordt maximaal 1 keer met je richtingaanwijzer te knipperen en dan wissel je zo snel mogelijk van baan. Zodra al het andere verkeer vol op de rem moet stappen weet je dat je het goed gedaan hebt. Tres bon!

Nadat je iemand afgesneden hebt, is het het beste om ook je knipperlicht voortdurend aan te laten staan. Op tweebaanswegen is dat op zich nog niet heel erg, maar op driebaanswegen of meer kan dat nét voldoende verwarring zaaien om een paar auto’s verderop toch nog extra gevaarlijke situaties te veroorzaken. En daar doe je het natuurlijk allemaal voor als Franse bestuurder. Veiligheid is namelijk vooral iets dat in andere landen gebeurt.

Eerder vroeg ik me al af of het klopt dat alle Fransen oud zijn, maar nu ik hier een tijdje rondrij begin ik steeds meer te vermoeden dat er een hele generatie is die zijn rijlessen simpelweg niet overleeft. Dat kan toch haast niet anders als je dit onbezonnen en suïcidale weggedrag om je heen ziet? Dit kan gewoon niet goed blijven gaan. Tot overmaat van ramp zetten ze hier ook nog eens overal onbegrijpelijke verkeersborden neer met hele lappen Franse tekst die geen buitenlander begrijpt.

In kleine dorpjes sturen ze ook nog eens hun honden achter jou en je kinderwagen aan en je begrijpt dat ik mijn twijfels heb over de gastvrijheid jegens toeristen in dit land. Maar ja, als we de terugreis vandaag eenmaal overleven zal ik jullie vertellen of het allemaal de moeite waard is. Ik heb mijn angstzweet in Frankrijk in elk geval een stuk beter leren kennen.