Wat een gek gevoel zeg. De afgelopen weken vlogen echt als een soort stoomwals over me heen, maar nu zit ik in het oog van de storm of zo. Het is zaterdag, en maandag worden de onderzoeken en gesprekken ter voorbereiding van de behandeling weer hervat. En dus moet ik even wachten… Om het medische circus niet te erg te vergeten heb ik net ook maar een nieuwe coronaprik gehaald voor de zekerheid (waar je tegenwoordig een stuk verder voor moet reizen nu het niet meer zo’n dingetje is), en verder draait het leven gewoon door. Dat is zeker niet vervelend hoor, maar voelt wel gewoon een beetje gek.

Zoals gezegd voel ik me op dit moment dus bij lange na nog niet ziek, en kan ik dus gewoon dingen doen. Vanmiddag spring ik dan ook gewoon in de trein naar Amsterdam om daar weer eens goed ouderwets bij te zwetsen met mijn oude studievrienden van sociologie in de woonboot van mijn goeie vriend Sjoerd. Supergezellig en een zeer welkome afleiding! En ik ben heel blij dat het nu nog kan. Ik heb werkelijk geen idee in hoeverre dat de komende periode zal blijven kunnen…

Maar hoe het ook gaat worden: ik geniet er nog maar dubbel van nu het nog kan. Voor de zekerheid!

Maandag trekt het circus overigens weer verder, en dan staan een telefoontje van de chirurg op de agenda (heel aardig, gewoon om bij te praten en betrokken te blijven eigenlijk), en we ontmoeten de ‘Pien van oncologie’ (de verpleegkundige die mij door de hele behandeling heen gaan helpen. Daar kijk ik ook naar uit.

En tot die tijd dus even lekker genieten van de normale dingen uit het leven. Mijn tip aan iedereen die dit leest: probeer dit zelf vooral ook te doen! Als ik 1 ding leer van dit alles, is het wel dat je dingen nooit zo vanzelfsprekend moet zien als ze lijken. Van de ene op de andere dag kan alles anders zijn.

En met die opbeurende woorden: fijn weekend allemaal!