Het staat 1-0 voor Rein!

Hoera lieve mensen: ik heb de eerste slag van deze wedstrijd gewonnen! In your face, Harm! Gisteren gingen ze mijn complete darm weer eens controleren op ongeregeldheden, maar godzijdank is alles nog steeds helemaal schoon. Harm was in geen velden of wegen te bekennen, en het enige onderhoud dat ze gedaan hebben was een minuscuul poliepje wegknippen van maar 1 millimeter, helemaal niets om me zorgen over te maken. Na het kijkonderzoek waren alle artsen in verpleegsters in de kamer in feeststemming (wellicht omdat ze me vooraf weer heel zielig zagen janken van de angst op dat ziekenhuisbed), en ik voelde me ook wel echt surrealistisch fijn.

Onvoorstelbaar, hoe die angst je hele lijf en ziel in de knoop kan leggen in de aanloop naar dit onderzoek zeg. Alle oude trauma’s kwamen weer naar boven, want dit was precies de plek en het onderzoek waar die hele nachtmerrie iets meer dan een jaar geleden was begonnen. In het kamertje waar de arts op 2 oktober vorig jaar de dramatische woorden “meneer, u heeft kanker” uitsprak, zat nu een lieve verpleegster op de stoel die me op het hart drukte dat die darm er gewoon heel erg goed uit zag. Op de plek waar Harm zat, zitten nu alleen nog maar wat markeringen (ik heb dus ook een tattoo), maar verder niets. Supervet is dat! En wat een ongekende opluchting zeg…

En nu is het “the day after” en ik voel me van alles vandaag. Om het even op een rijtje te zetten:

– opgelucht
– blij
– moe
– bang
– verdrietig

En voor de managers onder ons:

De blijdschap, vermoeidheid en opluchting kunnen jullie je vast wel wat bij voorstellen, en over die overige twee:

– de angst komt natuurlijk doordat de wedstrijd zeker nog niet is gespeeld, en de spannendste uitslag eigenlijk nog moet komen. Morgen ga ik weer naar het ziekenhuis voor een CT en een MRI, en die uitslag horen we dan uiterlijk maandag. Nu is de kans dat die mis is wel wat kleiner dan die van mijn darm, maar het stomme is dat áls ie mis is, het dan ook meteen wel echt goed mis is. Dan zijn er toch uitzaaiingen door de hele behandeling heen geglipt, met alle nare gevolgen van dien. Nu ik dit zo schrijf loopt dat percentage angst alweer rap op, dus daar ga ik voor nu verder geen woorden meer aan vuil maken. Vandaag stop ik dat nog even lekker weg. Vandaag vier ik 1 dag vakantie.

– en het verdriet komt voor een deeltje door die angst en het enge ‘what if’ scenario, maar voor het grootste deel doordat ik net Bas echt schrijnend zielig op school heb moeten achterlaten. Vandaag was de inloop van zijn leuke camping-thema, en daarom mocht hij mij heel leuk al hun geweldige knutsels van camping “De Stoere Regenboog” laten zien. Dat was heel gezellig, maar daardoor ook heel jammer toen ik na een tijdje als laatste ouder toch echt de camping moest verlaten. Bas klampte zich huilend als een aapje aan mij vast, en moest echt schreeuwend van me af getrokken worden zoals je dat ook wel eens in films ziet. Heel naar om dat dan op je netvlies te hebben staan.. Het zal vast ook wel te maken hebben met dat hij onze spanning de afgelopen dagen als 5 jarig ventje echt wel voelt, maar niet kan duiden. Maar dat maakt het niet minder sneu. Arm ventje.

Nou ja, dat dus allemaal voor deze update. Morgen trekt het circus weer verder. Duimen jullie met ons mee? Dan gaan we hopelijk op naar een fantastische climax op 28 oktober. Stel je voor zeg!

Liefs,
Rein

You May Also Like

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *