Ugh, wat ben ik ook een eikel. Vanmorgen was ik zoals wel vaker de laatste tijd, kennelijk nog niet helemaal wakker. Toen ik in onze parkeergarage weg wilde rijden naar mijn externe thuiswerkplek, dacht ik namelijk even handig een stukje af te snijden. Maar dat was helemaal niet handig. Integendeel.

Totaal onnodig en zonder ook maar enkele haast, reed ik tergend langzaam vooruit, om vervolgens een mooie schaaf te horen terwijl er een kleine knoop in je maag draait. Nee toch! En ergens rij je dan door met de hoop dat het allemaal wel meevalt, maar dat is dan natuurlijk niet zo. Een auto krast als een malle, en dus had ik plotseling allemaal kleine kekke race-strepen boven mijn achterwiel. Wat een gast!

En dan voel je je dus mooi compleet debiel. Zeker omdat het niet de eerste keer is dat ik mijn eigen auto heb beschadigd. Gelukkig zat er dit keer geen complete deuk in de deur, maar ik zat dus wel weer lekker met mijn kwastje op de stoep vanmorgen. Lekker dan…

Alleen moet ik nu dus weer een nieuw lakstiftje gaan kopen voor de volgende keer…

Gelukkig werkt zo’n kwastje best aardig als camouflage. Mijn stupiditeit valt nu wat minder op, maar het is er nou ook weer niet bepaald veel mooier op geworden allemaal. Dammit!

(en zodra je dit leest: sorry schat! 😉 )