Nou, daar kan ik kort over zijn: in zijn geheel niet! Integendeel. En als ik hem al een beetje gemist heb, dan is het wel als kiespijn. Zo gek hoe dat gaat met Joop. Het is best een lollige gast hoor, met zijn zwabberpens en zijn absurd nutteloze bestaan, maar het is nou eenmaal zo dat zijn positieve eigenschappen bij lange na niet opwegen tegen zijn irritante trekjes (meer hierover is te lezen in mijn eerlijke review over Joop).

En oh, wat was het toch fijn op vakantie zonder Joop. Ik heb bijvoorbeeld een blikje leverworst kunnen openmaken zonder dat hij woest in de aanval gaat. Ik kon deuren open of dicht laten zonder dat eraan gekrabd werd. Ik kon gewoon even zorgeloos genieten van een leven zonder kat, en voor een spijtbaasje zoals ik is dat eerlijk gezegd best wel eens genieten.

As we speak zit ie bijvoorbeeld als een bronstige zeekoe met bronchitis door het raam naar buiten te blèren (miauwen kan ik het niet noemen), en dat doet ie op zo’n volume dat ik bang ben dat ie mijn kinderen wakker maakt. Zojuist verwelkomde hij mij door aan mijn oksel te gaan likken en terwijl ik alle spullen aan het uitpakken ben krijgt hij het op een of andere manier gewoon voor elkaar om op drie plekken tegelijkertijd in de weg te lopen.

Nee hoor, ik ben blij dat mijn weerzien met Joop maar even voor een dagje is, en dat we hem straks weer een weekje tijd voor zichzelf kunnen geven terwijl wij op vakantie gaan. Dat lijkt me voor iedereen het beste op z’n tijd.