Toen ik drie jaar geleden bij Schiphol solliciteerde keek ik altijd verlekkerd naar de vliegtuigen terwijl ik over de A9 voorbij kwam rijden. Hoe gaaf zou het zijn om bij dit mooie bedrijf te mogen werken? Nu, drie jaar later, blijkt dat zelfs nog leuker dan ik destijds had verwacht. En dat komt vooral door die bijzondere extra’s waar je als werknemer van kunt genieten. Want wie kan er allemaal zeggen dat ie vandaag 10 kilometer over de Zwanenburgbaan heeft mogen hollen? Naast mij zo’n 250 andere gelukkigen, maar verder helemaal niemand. En dat is best bijzonder!
Grappig genoeg heb ik al vaker bij mijn werkgever aangeklopt met de vraag of ik niet even op een landingsbaan in onderhoud mocht hardlopen, maar tevergeefs. Tijd zat zou je denken, en wie heeft daar nou last van? Toch is het er nooit van gekomen en eigenlijk had ik de hoop al een beetje opgegeven. Des te groter was mijn vreugde dan ook toen ik een paar weken geleden een mailtje kreeg met de vraag wie er mee wilde doen aan de Schipholfondsrun: 5 of 10 km over de Zwanenburgbaan. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer mailen!
En zo kwam het dat ik mij vanmorgen in alle vroegte mocht melden als gelukkige deelnemer. Ergens had ik verwacht dat we gewoon gedropt zouden worden op de baan, een geel hesje en een helm op zouden krijgen en dat ik vervolgens met mijn rode Schipholpas om mijn nek door een blubberige zandbak mocht ploeteren, maar niets was minder waar. In werkelijkheid had Schiphol het namelijk veel beter aangepakt: het leek wel op een echt debiel hardloopevenement! Compleet met warming-up, tasinname, dixies, opgeblazen startboog, bananen en sportdrank bij de finish en warempel zelfs een medaille na afloop. Net echt!
Maar het leukste van alles is nog wel het feit dat je daar te midden van alle taxiënde vliegtuigen je baantjes mag trekken over die landingsbaan. Hoe gaaf is dat! Onderweg heb ik mijn ogen uitgekeken en genoten van de toeterende brandweer, de saluutboog bij de finish, het groot materieel, de sluitkruizen, en noem het maar op. Absoluut een unieke ervaring die ik niet had willen missen.
Daarbij heb ik natuurlijk ook onwijs genoten van het extreem gevarieerde parcours. Zo gingen we bijvoorbeeld een hele tijd de ene kant op. Toen dat voorbij was draaiden we om en gingen we een hele tijd de andere kant op. Alsof dat nog niet genoeg afwisseling was, zat er tussendoor ook zelfs nog een bocht. En dat allemaal twee keer! Ik had het zelf niet kunnen verzinnen. Je moest alleen wel op het parcours blijven, want zodra je er ook maar heel even van afweek kwam de brandweer gelijk in een crashtender achter je aan om je terug te sturen:
En dan na een minuut of 50 zit het er alweer op. Nadat je op adem gekomen bent zit je voor je het weet in een tourbus vol stinkende mensen terug naar The Base om je spullen te pakken. Maar niet voordat je onderweg even moet stoppen voor een passerende Boeing 747 en je aan alle kanten ingehaald wordt door talloze kleinere kisten. Dit is Schiphol op zijn mooist!
En eenmaal thuis besef ik me maar weer eens goed hoe gelukkig ik mag zijn dat ik werk voor een bedrijf dat zoveel moois te bieden heeft aan haar mensen. Dan heb ik het niet eens over de mooie arbeidsvoorwaarden en de fijne werksfeer op kantoor. Het is juist die geweldige omgeving die maakt dat ik trots ben dat ik een kleine rol mag spelen in de prachtige wereld van Schiphol. Ook al werk ik de meeste dagen als een simpele datanerd op kantoor, dit zijn de momenten die je helpen herinneren waar je het allemaal voor doet!
Dus Schiphol: bedankt! En mocht je hier nog niet werken, kijk dan echt even op onze nieuwe website werkenbijschiphol.nl. Zeg dan wel even dat je hier via mij komt als je hier in dienst treedt! Dan gaan we samen sjiek uit eten van onze aanbrengbonus 😉
En die GPS is natuurlijk ook wel mooi:
