Wat vliegt de tijd! Precies 9 jaar geleden woonde ik in Berlijn, zogenaamd om te studeren maar in werkelijkheid om meer dan ooit te genieten van het leven. En terwijl ik mezelf daar als een malle aan het ontplooien was, zat ik in mijn heerlijke Berlijnse zimmertje te denken aan mijn jarige broer die toen op wereldreis was en voor het eerst 30 werd. En precies 9 jaar geleden schreef ik toen wat misschien wel mijn waarste woorden ooit zijn. Het was een Ode aan een Broer, en die is vandaag nog net zo actueel als destijds.

Speciaal voor mijn geliefde, superawesome en vooral knetterjarige broer Bram schrijf ik ze hier nogmaals, exact zoals in 2019. Het zijn misschien andere tijden, met meer gedoe en verantwoordelijkheden, maar dat maakt deze ode helemaal niets minder waar.

Hier is ie nog een keer voor jou man, en van harte vriend!

Ode aan een Broer (uit: ReinOnlein, 1 juli 2010, Berlijn)

Wat iedereen eigenlijk gewoon zou moeten hebben is een broer. Een zus is ook vast best wel lollig, maar die haalt het natuurlijk bij lange na niet bij een echte broer. Zelf heb ik toevallig mijn leven lang al een hele goeie. Je zou zelfs kunnen zeggen dat het mijn kostbaarste bezit is. Niet zozeer in materiële zin, want tot op zekere hoogte mag hij best zelf bepalen wat hij zoal doet en laat, maar meer in de zin dat er niets waardevollers is dan zo’n multifunctionele broer. Je raakt eraan gehecht, als een malle. Vandaag is mijn broer toevallig 30 jaren oud geworden. Best sneu voor de arme drommel dat hij daarvan 3,5 jaar broerloos door het leven moest. Om dat gemis een klein beetje goed te maken is hier dan ook mijn Ode aan de Broer.

Het mooie aan een broer is dat een broer vele vormen aan kan nemen, een beetje zoals een menselijk Zwitsers zakmes. Dit merk je al gelijk vanaf je geboorte, want een broer is een voorbeeld. Zonder mijn broer was ik nooit op het idee gekomen om op mijn achterpoten te gaan staan en door de kamer te gaan lopen. In de jaren die daarop volgden heb ik veel van hem afgekeken: hoe ik een fort moest scheppen op het strand, hoe ik Ajax, Queen en Michael Jackson vet moest vinden, hoe ik moest (brom)fietsen, hoe ik wel of juist niet met meisjes om moest gaan, hoe ik langer op mocht blijven, hoe ik van trance en techno moest houden, hoe je vrienden maakt… hoe ik moest zijn zeg maar, en dat is handig! Kinderen maken fouten, hoe relaxed is het dan als iemand anders daar alvast een paar van voor je gemaakt heeft.

Maar een broer is zoveel meer! Een broer is grappig. Mijn flauwe humor heb ik aan hem te danken en tijdens een vol leven hebben we de slechtste grappen om weten te toveren tot legendarische dijenkletsers. Ik geloof dat we serieus nog nooit een moment samen zijn geweest zonder een keertje goed te lachen, en dat is volgens mij best bijzonder. Zelfs in tijden van crisis zijn er tijden voor grapjes. En dan die mooie momenten dat wij de grootste lol hebben zonder dat iemand er een reet van snapt. Ik zal nooit die verdwaasde, soms gefrustreerde blik van ma vergeten als we weer eens lekker op dreef waren aan de eettafel. Heerlijk!

Met een broer maak je ook van alles mee. Ik geniet er elke keer weer van als we weer eens ergens een biertje pakken, of beter: als we weer eens kunnen genieten op een heerlijk feest of festival. Wat is er nou mooier dan met de armen om de schouders samen een gelukzalig traantje weg te pinken onder de lasers van Awakenings? Zo bouw je samen de mooiste herinneringen op. Tegenwoordig vooral over feesten of zonnige biertjes na afloop in een grasveld, vroeger gingen die herinneringen over scheppen op Egmond, rennen door de Veluwe, voetballen, vuurwerk zoeken of de tijd in de flat. Zo weet ik nog goed hoe ik vroeger een knuffelbeer had opgehangen aan de deurklink en hoe toen als wraak mijn knuffelkonijn van zijn mannelijkheid werd beroofd door afgeknipte snorharen en een brute amputatie van het linkeroor. Waarschijnlijk lachte ik er toen alleen wat minder om dan nu. En zelfs (of vooral) in mindere tijden is een broer er voor je, want als je een keer in crisis zit is er niets waar je meer aan hebt dan het eerlijke commentaar en de troost van een broer. Dat wens je zelfs je ergste vijand toe, mocht je zo ongelukkig zijn om er een te hebben.

Zoals je ziet is een broer van alles, maar boven alles is een broer nog wel een vriend. Ze zeggen wel eens dat een hond je beste vriend is, maar dat is gelul. Ik ken niets trouwer, onvoorwaardelijker, echter dan de vriendschap met mijn broer en dat zal tot in het bejaardenhuis nog wel zo blijven. Daar kan echt geen hond aan tippen. Wat dat betreft heb ik het toch wel ongelofelijk getroffen zeg, dat van alle beschikbare broers op de wereld ik nog wel de allerbeste heb gekregen! Hoewel hij natuurlijk ook niet veel te klagen heeft…

Bram, gefeliciteerd!!

x

Als lange afstands-kadootjes hier nog even een gevoelig gedicht:

Broer, o broer
jeah
echt dus wel,
dat daar is
een broer..

En een fotocollage:

Kom maar snel terug van je wereldreis!