Voor mij bestaat een jaar uit twee seizoenen: strandseizoen, en winter. De winter kennen we allemaal aan regen, blubber en gare snotterigheid. Maar het strandseizoen is de periode van april tot september dat ons fijne familiehuisje weer tegen de duinen van Egmond aan Zee is opgebouwd. En dan hoef ik er niet eens persoonlijk te zitten om ervan te genieten: het idee alleen al dat ons huisje daar weer staat zorgt voor een heerlijk gevoel dat met geen pen is te beschrijven.

Waarschijnlijk heeft dat ermee te maken dat ik daar zelf van baby af aan al mijn zomervakanties heb doorgebracht. Het huisje in Egmond heeft een authenticiteit die misschien nog wel zaliger is dan het plekje zelf. Maar die authenticiteit komt wel voor een prijs. Elk jaar moet het opbouwen namelijk zo ongeveer precies op dezelfde manier gaan. Met dezelfde roestige spijkers, bestemmingsloze plankjes en splinterige palen. En ook dat heeft zo zijn charme!

Het opbouwen gebeurt tegenwoordig door de “jonge generatie” (waarvan de oudste inmiddels ook al de 40 is gepasseerd, maar dat ter zijde 😉 ). En dat opbouwen vind ik stiekem heerlijk om te doen.

Het is hartstikke leuk om het huisje compleet tegen alle regels in op een andere plek op te krikken, om zo je eigen draai aan het traditionele ritueel te mogen geven. Het is leuk om alles voor de honderdste keer vergeten te zijn. Het is leuk om je zeik op te moeten houden totdat de WC eindelijk klaar gebouwd is voor gebruik. Het is leuk om dezelfde flauwe grappen met je buren te maken. Het is leuk om te juichen als de waterleiding zonder druppelen is aangesloten. Het is leuk om het huisje na vele uren kloten en krikken ein-de-lijk waterpas op de horizon te kunnen zien staan. Het is leuk om aan het eind van de dag het zand uit je bilnaad te kunnen douchen als je eindelijk weer thuis bent. En ga zo maar door…

Sja, dat huisje opbouwen voelt soms misschien een beetje als een moetje, maar altijd is het weer een plicht die in essentie heerlijk is om aan te voldoen. Nu op naar een prachtig strandseizoen!

Ik kan niet wachten tot we er weer naartoe mogen met ons gezinnetje. Egmond de gekste!