Hoe is het bij de Vrijmetselaars?

Je weet het vaak niet, maar soms zie je niet eens wat er altijd al recht voor je neus is. In de buurt waar ik ben opgegroeid staat bijvoorbeeld een gebouw pal tegenover een kroeg waar ik zelfs mijn eindexamenfeestje heb gevierd. Ik loop daar dus al mijn hele leven langs, maar tot deze week heb ik dat gebouw gewoon nooit in mijzelf opgenomen. En dat terwijl er nog wel een heel groot uithangbord met een indrukwekkend symbool aan de gevel hangt. En precies dat symbool van de passer en winkelhaak verklapt eigenlijk al een beetje wat er zich in dat gebouw afspeelt. Hier huizen zich de Vrijmetselaars. Maar hoe is het daar nu eigenlijk?

Net als de meeste mensen kende ik de vrijmetselaars eigenlijk alleen uit sensationele boeken en roddels, als een mysterieuze organisatie van machtige mensen die stiekem met z’n allen uit zijn op een globaal netwerk voor wereldheerschappij. Dat klinkt natuurlijk hartstikke spannend allemaal, maar ook wel een beetje vergezocht. Nu wil het toeval, dat er de laatste tijd iemand op mijn pad gekomen is die zelf een hooggeëerd lid is van de vrijmetselaars hier in Nederland. En dan heb je dus plotseling een heel interessant lijntje over wat daar nu echt gebeurt. En (voor zover hij het mag verklappen), is dat allemaal een stuk minder sensationeel als Hollywood ons graag doet geloven. Sterker nog, uit zijn verhalen klonk het juist als iets heel waardevols. Waardevol genoeg om je eens in te verdiepen.

En zo kwam het dus dat ik van de week in hoogsteigen persoon bij de vrijmetselaars naar binnen stapte, om op een avond voor belangstellenden persoonlijk te ervaren hoe de sfeer daar is. En wat een mooie ervaring was dat zeg! Om te beginnen liep er helemaal niemand in lange gewaden door donkere kelders om kaarsen aan te steken. Nee hoor, in tegendeel. Er liepen eigenlijk alleen maar onwijs vriendelijke mensen rond die zichtbaar blij zijn om over hun passie voor de Vrijmetselarij te mogen vertellen. En die bevlogenheid is werkelijk prachtig om te zien!

Op de avond voor belangstellenden waren denk ik een stuk of 20 mensen afgekomen, en er waren 7 vrijmetselaars om de boel in goede banen te leiden en om vragen te beantwoorden. Na de nodige koffie met het koekje werden we allemaal vriendelijk welkom geheten en mochten we door naar een andere ruimte: de werkplaats, of tempel. En het moment dat je daar binnenstapt is toch wel een hele bijzondere ervaring. Omdat symboliek een hele belangrijke rol speelt in de Vrijmetsalarij, heeft werkelijk alles wat je ziet in de ruimte betekenis. Naast een hoop herkenbare symbolen, ontdek je overal waar je kijkt weer wat nieuws en het liefst zou ik van alles weten waar het voor staat. Maar ja, daar was de avond te kort voor, en bovendien is deze avond voor belangstellenden natuurlijk ook gewoon maar een teaser.

Als je echt wilt weten hoe het gaat, moet je natuurlijk wel eerst toetreden. Maar dan krijg je ook wat: een broederschap van gelijkgestemden, die gezamenlijk toewerken naar het worden van beter mens. Door middel van symbolen, ritualen en het bespreken van voordrachten (“bouwstukken”) hopen ze allemaal zichzelf, elkaar en misschien wel de hele samenleving naar een hoger niveau te tillen. Als socioloog kramen er regelmatig dingen ter sprake die ik tijdens mijn studie ook al overpeinsd en verwonderd heb, dus als je soms over onze samenleving na wilt denken is dit echt een fijne plek om dat te doen. Wie weet wat je daar allemaal aan overhoudt? “Ken uzelve” staat in mooie letters boven de ingang van de tempel geschreven. En dat is toch een prachtig streven?

In die zin is de Vrijmetselarij dus vooral een soort van veilige haven voor de leden, een plek waar je in alle vrijheid en veiligheid met elkaar van gedachten kunt wisselen. Het voelde als een hele warme groep mensen, die volgens mij stuk voor stuk een heel mooi verhaal te vertellen hebben. En dat ook mooi kunnen vertellen! Alle vrijmetselaars die ik sprak waren onwijs vriendelijk, bevlogen en interessant. Ik kan absoluut snappen waarom mensen ervoor kiezen om zich daarbij aan willen sluiten. What’s not to like?

En dan natuurlijk de vraag: en ik dan? Nou ja, als ik alle tijd in de wereld had lijkt het me zeker interessant om me er ook bij aan te sluiten. Maar die heb ik momenteel helaas niet, voornamelijk door mijn jonge gezin en mijn vele interesses. Als je het doet, moet je het ook goed doen denk ik, en dat zou ik in deze fase van mijn leven simpelweg niet kunnen. Bovendien heb ik nu al zo veel hobby’s op de plank staan, dat ik het me eigenlijk gewoon niet kan veroorloven om elke dinsdagavond tot laat over mezelf en de mensheid na te denken. Hoe graag ik dat misschien ook zou willen!

Maar zoals ik ook al tegen mijn linkje in de Vrijmetselarij zei: ik had ook niet verwacht dat ik me gelijk bij de club aan had willen sluiten. Het ging erom om een zaadje te planten voor de toekomst, en dat is wel degelijk gebeurd. Het moment dat je die tempel van de Vrijmetselaars binnenstapt is alleen al een ervaring die je de rest van je leven niet zult vergeten. Ik zal dan ook zeker niet uitsluiten dat ik in de toekomst nog eens terug zal komen bij dit vriendelijke genootschap (of een andere loge dichter in de buurt), als mijn leven in een rustiger vaarwater is aangekomen en ik weer meer vrije tijd heb om aan mooie dingen te besteden.

Maar tot die tijd blijft het mysterie van de Vrijmetselaars dus ook voor mij nog even geheim gehouden. Ze geven namelijk uiteraard niet alles prijs, en terecht. Die geheimzinnigheid geeft de groep ergens ook zijn charme. Maar wat ik wel al met zekerheid durf te zeggen, is dat dit echt geen enge mensen met een geheime agenda voor wereldheerschappij zijn. Daar zijn ze veel te vriendelijk, aardig en bovenal oprecht voor allemaal.

Ik zou zeggen: ervaar het zeker zelf eens. Een enkele avond kan je natuurlijk best wel missen, en de ervaring die je ervoor terug krijgt is er een om niet snel te vergeten. Misschien loop je net als ik al je hele leven zonder het te weten per ongeluk een van hun vele loges voorbij. Je ziet vaak niet wat er recht onder je neus is, dus ga daar voor de grap ook gewoon eens kijken. Je bent tot niets verplicht, en wie weet kom je jezelf er nog eens tegen.

Vrijmetselaars: bedankt voor dit waardevolle inkijkje, en hartelijk bedankt voor de verrichte arbeid!

PS. Het is ook al heel boeiend om je alleen maar even in te lezen. Hier zijn twee boeken die een mooi beeld schetsen:

You May Also Like

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *