Hoe is het nu met Bas?

Hier even een grote hulde aan iedereen die ons na de geboorte van Bas een kaartje heeft gestuurd. Onwijs bedankt daarvoor! Al die slingers met kaartjes maken zo’n bijzondere periode toch nét dat beetje bijzonderder. Het liefst zou ik jullie allemaal stuk voor stuk een bedankkaartje sturen, maar omdat ik te lui ben en per dag misschien 15 minuten vrije tijd heb zit dat er helaas niet in. Daarom bij deze voor het gemak even een collectief digitaal bedankje: jullie zijn geweldig!

Dit bedankje komt nu Bas alweer ruim 2 maanden op deze aardbol rondkwijlt. Want veel meer doet ie natuurlijk nog niet: beetje slapen, beetje drinken, beetje luieren, beetje piepen… je kent het misschien wel. Maar al met al is het een heel tevreden baby. Inmiddels heeft ie het lachen een beetje ontdekt en stiekem denk ik dat dat best wel goed voor hem is. Van nature heeft hij namelijk een wat norsig gezichtje, dus een beetje vrolijkheid daarop kan geen kwaad! Gelukkig lacht ie elke dag meer dus dat gaat zeker de blije kant op!

En verder maakt hij het eigenlijk heel goed. Net als alle mensen heeft hij goede dagen en slechtere dagen, waarbij er op de slechte dagen soms ontroostbaar veel gehuild wordt. De betere dagen ligt ie heerlijk te spacen in zijn box en zoekt ie de grenzen van zijn kunnen op. Willem is nog altijd een onwijs trotse broer en glundert elke keer als we hem samen met Bas van school komen halen. Ik kan niet wachten tot Bas oud genoeg is zodat ze echt samen dingen met elkaar kunnen gaan doen. Dat moet echt prachtig worden hoor!

Daarbij maken de ouders het ook best goed. Natuurlijk hebben we nog steeds het bekende cumulatieve slaaptekort (waarvan ik wat meer last lijk te hebben dan Floor), maar niets wat we niet aan hadden zien komen. Inmiddels begint ie zelfs wat door te slapen (tot ergens tussen 4 en half 6), dus dat gaat ook langzaam wel weer zijn fijne verloop aannemen.

En in de tussentijd wennen we rustig aan het nieuwe leventje. Toegegeven, het is soms praktisch nog wel eens lastig om met een extra baby de dingen te doen die voorheen geen enkele moeite waren (denk aan boodschappen doen, vuilnis buitenzetten, kind naar bed, even douchen), maar ook dit zal allemaal wel weer een plekje gaan vinden. Hopelijk vergeten we Bas dan ook niet meer af en toe als we plannetjes maken, want het komt nu nog te vaak voor dat ik iets wil doen en me dan na een tijdje pas realiseer dat ik dan natuurlijk een baby bij me heb. Oeps! Wat dat betreft zit Bas gewoon nog niet zo goed in mijn systeem.

Waar ik wel al helemaal van overtuigd ben, is dat ik ontzettend gelukkig ben met deze stap. Onze gezinssituatie is nu compleet (overcompleet als je onze stomme kat Joop meetelt, zie foto), en daar gaan we nu weer vrolijk van genieten. Het liefst uitgeslapen en wel.

Allemaal nogmaals bedankt voor jullie kaartjes. En nu op naar zijn eerste verjaardag!