Een groot moment! Morgen gaat mijn zoontje Willem zowaar voor het eerst naar school. Het is natuurlijk ‘de dag die je wist dat zou komen’, maar toch blijft het een spannend moment voor je geliefde gezinnetje. Het voelt een beetje alsof ons kleine kleutertje voor het eerst écht op zijn eigen gammele beentjes moet gaan staan. Tuurlijk, hij is ongetwijfeld een stuk stoerder dan we denken, maar als ik die grote kinderen uit groep 8 daar altijd rond zie rennen lijkt het toch nog wel een wereld van verschil. Maar goed, daar wordt een mens alleen maar beter van zullen we dan maar zeggen.

Omdat er op dit moment natuurlijk ontzettend veel andere ouders zijn die in precies hetzelfde schuitje zitten, leek het me leuk om eens bij te houden hoe ik dit hele feestje heb ervaren. Ik heb immers deze website op de plank staan, dus het zou zonde zijn om daar nu geen gebruik van te maken. In deze post ga ik dan ook een verslagje doen van alle momenten rond zijn eerste dag. En wie weet heeft een andere ouder er ook nog eens wat aan! Dus, daar gaat ie dan:

De dag voor de grote dag

Wat een gedoe! Morgen hebben we een tijdsinterval van 10 minuten om Willempie in goede orde te overhandigen aan de nieuwe juffies. Dat lijkt me best een opgave, helemaal aangezien het concept ‘haast’ tot op heden iets is wat vooral andere mensen overkomt dan Willem. Een goede voorbereiding is het halve werk zeggen ze wel eens dus laten we die tactiek vandaag ook maar weer toepassen. Gelukkig hebben we een brief van de nieuwe school met instructies voor dit ritueel. Die gaan we maar vrolijk af dan.

Hebben we een broodtrommel voor een broodje? Check. Hebben we een doosje voor fruit? Check. Hebben we fruit? Hebben we twee bekers? Hebben we de honderd formulieren ingevuld en meegegeven voor zijn eerste dag? Hebben we gymschoentjes? Hebben we een theedoek als tafelkleedje? Hebben we zijn naam in al zijn spullen gezet? Past alles in zijn rugzak? Als we deze dingen allemaal met ‘ja’ kunnen beantwoorden zijn we morgen waarschijnlijk maar één of twee dingen vergeten. Dat is best een mooie score voor een eerste dag, lijkt me zo.

Willem zelf lijkt er eigenlijk alleen maar heel veel zin in te hebben. Hij heeft immers al twee vrienden gemaakt tijdens de wen-uurtjes en is wel toe aan wat nieuwe kindertjes om zich heen. Hij heeft al blij zijn mooiste kleren uitgekozen en ging zonder veel bijzonderheden knettervrolijk liggen slapen. Daar zitten nu zo te zien gelukkig niet zo veel zenuwen in. Ik ben benieuwd hoe dat morgen gaat zijn…

Het is zover: eerste keer naar school

Aargh, daar zit ie dan hoor! Zojuist hebben we hem samen voor het eerst naar zijn nieuwe klasje gebracht. Daar heeft ie zijn juf een handje gegeven en kon ie aanschuiven in de kring op het stoeltje met zijn naam erop (en een plaatje van een dubbeldekkervliegtuig, helemaal zijn ding!). Ik ben superblij dat Willem zelf erg eigenlijk alleen maar heel veel zin in leek te hebben. Hij was vooral trots om zich heen aan het kijken en vond het maar wat stoer dat het échte werk nu gaat beginnen. De zenuwen lagen dus vooral bij zijn ouders.

Al viel dat eigenlijk ook best wel mee allemaal. Ik werd natuurlijk wel wakker met de zenuwknoop in je buik voor ‘de grote dag’, maar dat was eigenlijk alles. We hadden alles al klaargezet en doordat de school praktisch 100 meter verderop is hoeven we ons ook helemaal niet te stressen qua reistijd. Wel moesten we Willempie dit keer om kwart over 7 wakker maken, terwijl hij normaal gesproken rond half 7 al om actie loopt te roepen. Maar doordat alles hartstikke vrolijk ging, konden we hem ook compleet relaxed en blij in de klas achterlaten. Dat ging dus ontzettend goed.

Wat me wel heel erg overrompelde is de emotionele golf die je als ouder dan toch over je heen krijgt. Je hebt er natuurlijk over horen vertellen en weet dat ie eraan zit te komen, maar als je hem dan een kus en een knuffel geeft en hem werkelijk alleen achter laat, krijg je toch onvermijdelijk een brok in je keel. Ik moest echt mijn tranen wegdrukken, maar ik was daarna ook wel heel blij en opgelucht dat het vooralsnog zo goed is gegaan. Ik liep met een heerlijk gevoel over straat alsof ik een spannend examen met succes achter me heb kunnen laten. Je weet wel, dat gevoel als je buiten je comfort zone stapt maar waarvan je weet dat het een goede stap vooruit is. Ik hoop enorm dat dat voor Willem ook gaat gelden. De kleine grote held begint in elk geval goed!

Korte middagupdate

Inmiddels zit de dag er zo’n beetje half op en ik moet zeggen dat best vervelend is dat je niet gewoon even kan gaan kijken hoe het er daar op school aan toegaat. Ik heb zelf vrij genomen vandaag zodat er iemand paraat staat mocht het nou helemaal mis gaan. Van de ene kant is dat onwijs relaxed omdat ik nu een heerlijk rustige dag voor mezelf heb, maar aan de andere kant geeft dat je ook de tijd om te fantaseren hoe hij er nu bij zit. Heeft ie het wel leuk? Moet ie huilen? Heeft ie het moeilijk? Zijn de andere kindjes wel leuk? Hadden we niet rustig aan moeten beginnen met een kort dagje? Wat doen we hem eigenlijk aan?! Aah? Ergens kan ik niet wachten tot ik hem straks weer op kan halen zodat ik kan zien we wat de eventuele schade is… arm gastje.

Update: aargh!

Man, die zenuwen zijn dus echt niet te harden. Hier een gouden tip: zorg dat je zelf gewoon naar je werk kunt op zo’n eerste schooldag. Als je thuis zit ga je jezelf dus alleen maar op zitten vreten van de zenuwen. Daar is dus mooi helemaal niks ontspannends aan. Nog een uurtje…

Hoera! Daar is ie weer hoor

Uiteindelijk ben ik stiekem een kwartier eerder zijn kant op gegaan omdat ik de spanning simpelweg niet meer aankon. En dat was dus uiteindelijk helemaal nergens voor nodig gelukkig. Toen ie me zag was ie hartstikke blij en vertelde hij gelijk honderduit dat ze daar ook een mooie piratenboot hadden. Niks aan de hand dus! Hij was hartstikke lekker aan het spelen en was in een tophumeur. Ik was even bang dat het te veel zou zijn om hem na zijn eerste schooldag gelijk naar de naschoolse opvang te sturen, maar dat lijkt geen probleem. Hij vond het alleen maar interessant om daar weer nieuw speelgoed te ontdekken.

Ik was nog even aan het napraten met de leidster toen ik hem tegen de rest hoorde zeggen ‘nou doei, ik ga naar huis’. Nadat ie nog even slim een soepstengel en een dropje gescoord had, ging ie me nog even vol trots laten zien waar hij allemaal gespeeld had, waar hij gefietst had, waar zijn rugzakje hing en waar hij bij het hek bijna moest huilen (maar niet helemaal) omdat hij me toch wel gemist had. Toen dat gebeurde kwam er gelukkig een bouwvakmeisje (juffie met een veiligheidshesje aan denk ik), die hem eroverheen had geholpen. Als dat zijn dieptepunt was viel het alles mee dus!

Echt, ik kan niet half uitdrukken hoe trots ik ben dat hij zo’n lange dag zo ontzettend goed gedaan heeft. Nu thuis ben ik hem maar aan het verwennen met ongezonde friet en frikandelletjes. En hij wil alles doen wat met school te maken heeft. Vanavond moet ik hem voorlezen over school, hij wil een filmpje kijken over school, hij vertelt zijn knuffel over school. Dat zit er lekker in.

Ik heb hem alleen nog niet verteld dat ie morgen weer helemaal opnieuw moet beginnen daar. Ik ben benieuwd hoe hij dat gaat trekken! Maar als ie zo doorgaat als de rest van vandaag zal dat ongetwijfeld ook weer heel goed gaan.

Het is een ongelofelijke held, die Willem! Yes!

Hij slaapt… morgen weer een dag

Nou zijn eerste dag zit erop hoor. De avond was voor hem veel te snel voorbij maar hij ging toch zonder enig tegenstribbelen na het douchen en tandenpoetsen naar bed. Daar had ie alleen wel nog een kleine emotionele inzinking, toen het besef tot hem doordrong dat ie morgen wéér naar school moet. En overmorgen weer. Etc.

Met trillende lippen vertelde hij dat ie toch maar liever niet over school ging dromen omdat dat dan toch allemaal wel een beetje veel zou worden. In plaats daarvan ging ie toch liever over mij dromen, dan kon ie dat morgen op school tegen zijn nieuwe vrienden vertellen. Ik vertelde Willem dat ik dan ook fijn over hem zou gaan dromen. Dat vond hij een goed idee, en dat moest ik dan ook maar aan mijn collega’s gaan vertellen. Dat beloofde ik.

Dus, bij deze. Fijne collega’s bij Schiphol: vannacht droom ik over mijn superawesome zoontje Willem, die als geen ander zijn allereerste schooldag als een bikkelharde man van 4 doorstaan heeft. Hij is een held, een doorzetter en een groot voorbeeld voor ons allen. Ik zou liegen als ik zeg dat ik er niet ontzettend trots op ben dat ik als vader de eer heb om over hem te mogen dromen.

Dát beloof ik lieve Willem, van harte!

x