Als er één ding is waar ik goed in ben is het wel verliezen met tafeltennis. Ik doe het al jaren en ik moet zeggen dat ik er nog altijd steeds beter in word. Toegegeven, in het begin was niet altijd even gemakkelijk, maar zodra je je erbij neerlegt dat je er echt totaal niks van bakt gaat het verliezen je snel steeds beter af. Verliezen is uiteindelijk ook maar gewoon een kwestie van dóen. Tegenwoordig kan ik rustig vijf keer op rij verliezen en nog steeds welgemutst de arena verlaten. Andere losers kunnen daar vaak alleen maar van dromen.

Op een gegeven moment wordt het zelfs haast wel leuk om te zien hoe snel je met de grond gelijk gemaakt kan worden. Ik zeg hier bewust ‘haast’, want echt leuk is het natuurlijk nooit om pijnlijk geconfronteerd te worden met je fysieke beperkingen. Maar ach, ik ben dan weer goed in Excel zullen we dan maar zeggen. En we weten natuurlijk allemaal waar de vrouwtjes pas écht warm voor lopen…