2 kinderen van 5? Goed, het is de laatste keer dat ik deze grap kan maken. Los van het feit dat ie voor de tweede keer gewoon minder leuk is, is het namelijk ook voor het laatst dat ik een baby heb van precies zoveel maanden als mijn oudste zoon in jaren oud is. Zolang ik me nu maar bij mijn plan houd om nooit en te nimmer meer een nieuwe baby te maken, was dit toch echt de laatste grap over de leeftijd van mijn troonopvolgers. Een mooi moment dus om eens stil te staan bij deze tijd. Hoe zijn de eerste 5 maanden met 2 dotjes ons vergaan?
Nou, prima en matig tegelijk. Niet slechter dan verwacht hoor, maar zoals ik al vaker heb geroepen kan ik gewoon niet zo genieten van de babytijd. Ik hou onwijs van mijn kinderen hoor, maar ik hou ook onwijs van mezelf. En juist die laatste krijgt de laatste tijd bij lange na niet de aandacht die die puike gast toch zo verdient. Ik zou gewoon zo graag weer lekker nerden tot diep in de nacht of me totaal verliezen in een verhaal of wat ander leuks. Maar helaas, vrije tijd voor jezelf is de laatste tijd zo schaars als een snorkel. Het is even niet anders, maar het is wel jammer.
Maar gelukkig krijg je daar natuurlijk wel zo veel voor terug! Luiers, snotneuzen, huilpartijen, braaksel, slapeloze nachten, rugpijn, concentratieverlies… ja, het is een unieke blend aan onaangenamelijkheden wat de klok slaat hier in Haarlem (het is zelfs zo erg dat je soms opeens woorden gaat verzinnen die niet eens bestaan). Maar is er ook moois tussen al dat gedoe?
Zekers! Natuurlijk smelt je elke keer als de kleine Bas zijn grote glimlach over jezelf of iemand anders uitstort. En je smelt als je voelt hoe die kleine miniatuurarmpjes proberen zich om je nek heen te sluiten voor een knuffel. En wat is er mooiers dan twee nieuwe broers aan de vooravond van de meest waardevolle relatie van de rest van hun leven te zien staan? Het voelt allemaal goed en compleet. Zo ook met mijn lieve Floor. Het is natuurlijk moeilijk om elkaar de aandacht te geven die je graag zou willen geven, maar dat is even niet anders als je allebei je best doet om hier en daar nog de rust te pakken die je kunt. Gelukkig voel ik dat we hier samen prima doorheen gaan komen en het is een genot om te weten dat je er gewoon weer voor elkaar bent als dit hoofdstuk zometeen alweer voorbij is. Ik bof toch maar met zo’n vrouw hoor, en dat besef ik me als geen ander.
En toch ook nog even een kleine eervolle vermelding voor mijn werk en mijn werkgever op Schiphol. Het is heerlijk dat ik daar af en toe mijn beklag kan doen. Het is heerlijk dat ik daar de kans krijg om nieuwe dingen te leren en op te pakken zodat ik niet vergeet hoe het is om mijn hersens te gebruiken. Het is heerlijk om fijne collega’s te hebben om mee te lachen, in een mooi team dat op het punt staat om iets enorm episch neer te zetten. En het is heerlijk dat Schiphol zo flexibel is dat het geen punt is dat ik momenteel logistiek even minder in staat ben om mijn contractuele uren te draaien doordat we met kunst en vliegwerk alle kinderen op de crèche en op school moeten zien te krijgen. Ik had niet verwacht hoe fijn het is om deze fase in elk geval zonder stress om je werk door te kunnen krijgen. Dus daarom, voor de tweede keer deze maand: topwerkgever hoor, dat Schiphol!
En gelukkig merk ik wel dat het vanaf nu langzaam weer wat makkelijker begint te worden allemaal. Sinds 4 nachten heeft Bas nu geen fles meer gehad rond half 3. Hij piept en miept en hijgt en zucht je wel nog de hele nacht wakker, maar het begint er dan toch eindelijk op te lijken dat ie een door begint te slapen (even afkloppen uiteraard). Het is jammer dat Willem nu net weer af en toe ‘s nachts om onverklaarbare reden wakker begint te worden, maar ook dat is hopelijk maar een fase. Dat nieuwe slapen wordt een wereld van verschil, en die kan ik prima verwelkomen hoor.
Nu op naar maand 6, en 7, en 8… en voor je het weet vieren we alweer zijn eerste verjaardag. Ik besef me dat het allemaal ontzettend hard gaat en dat ik er maar van moet genieten zo lang het duurt, maar ik heb me bij het besef neergelegd dat het echte genieten straks pas komt. Als Bas wat begint rond te scharrelen en zo. Dat zag ik bij Willem gebeuren, en dat zal hier ook wel weer zo zijn. Want dan pas weet je weer helemaal waarom het zo ontzettend waard is om even door deze zure appel heen te gaan.
Lieve Bas: ik kan niet wachten! En lieve Willem: geloof me dat jij de tijd van je leven nog gaat meemaken. Dit is nog maar het begin van ons gezin!
