Feest! Vandaag is mijn fantastische zoontje Willem plotseling een oude meneer van 5 geworden. En wat is de tijd dan weer omgevlogen zeg, al zal hij daar waarschijnlijk heel anders over denken. Vanaf de dag na zijn vierde verjaardag kijkt hij namelijk al uit naar dit moment. En heeft hij het erover. De hele tijd. Elke dag weer. Mijn hemel…

En natuurlijk vliegt de tijd voor mij tegenwoordig alleen nog maar bij wijze van spreken. Want als je een baby hebt, krijgt tijd een hele andere dimensie. Soms is er ineens een uur voorbij en moet je je haasten als een malle om nog op tijd naar school te rennen, en op andere momenten kan je haast niet wachten tot dat uur eindelijk voorbij is zodat je je baby weer een flesje mag geven of in bed kunt leggen.

Voor Willem maakt dat gelukkig allemaal niet uit. Hij leeft altijd in het moment, met zijn verjaardagen altijd als een mooie ingepakte stip op de horizon. Na vandaag is die stip wel weer 365 dagen ver weg, maar daar zal ik zijn kinderlijke vrolijkheid nu nog maar even niet mee kapot slaan. Eerst is het tijd voor feest en reflectie!

Want feest is er, met bezoek, kadootjes, slingers, taart en morgen een heus verjaardagspartijtje Ninja-style. Reflectie is er vooral voor de ouders, die dan terugdenken aan verschillende fases uit zijn vooralsnog korte leventje. Voor mezelf vind ik het best heel leuk om je te realiseren welke screenshots uit je geheugen je dan achter elkaar plakt. Voor mij is dit de compilatie die vanmorgen door mijn hoofd flitste:

Allereerst was daar natuurlijk zijn geboorte, wat een van de bijzonderste momenten uit je leven is. Dan zie ik wat gekloot met flesjes, een hoop gehuil, twee operaties en daarna hoe hij als baby bij de crèche ligt te bouncen. Ook zie ik hoe ik meerdere keren abrubt van mijn werk weg moest rennen om hem als arm ziek kostend projectiel op te halen. Daarna zie ik nog even onze bruiloft tussendoor, en dan zegt hij alweer als 4 jarige blijerd diezelfde crèche gedag. Dan zie ik hier zijn trotse blik op zijn eerste schooldag, daarna hoe hij erbij is bij de geboorte van zijn kleine broertje Bas en dan is het alweer vandaag: de kleine held is 5!

Dat is dan een ontzettend beknopte samenvatting van één van de belangrijkste periodes uit mijn leven. Ik ben een ouder geworden, met alle verantwoordelijkheid die erbij komt kijken en minus alle spontaniteit en onbevangenheid die je daarvoor altijd veel te weinig respecteerde voor wat het waard is. Maar ik heb deze prachtige compilatie voor geen goud willen missen. Tuurlijk, je levert er ontzettend veel vrijheden en tijd voor in, maar zo’n lief zoontje maakt je bestaan natuurlijk toch ergens wel een beetje compleet. En krijg je er echt zoveel voor terug als mensen altijd in de clichés durven te roepen?

Nou, je krijgt er Willem voor terug, en dat is misschien wel het mooiste dat een mens kan krijgen. Al is het maar om zijn onzinnige verhalen over elektriciteitskamelen, de vriend in zijn oog, het monster Lucas en Koning Bommel. Wat een gast!

Lieve Willem, als je dit stukje later nog een keertje leest: weet dat ik ontiegelijk veel van je hou en vandaag feliciteer ik je als een malle met de vijfde verjaardag uit je leven. Dat je er maar knetterveel van mag genieten!

Kus,
Gast Papa

PS: mocht iemand zich afvragen waarom er eigenlijk nooit foto’s van mijn kinderen online staan, dan is dat uit pure overtuiging dat ik vind dat ze zelf alle controle moeten hebben over de afbeeldingen die van hen op internet rond gaan zwerven. Het is een stukje privacy dat ik hem graag kado doe als liefdevolle ouder, vandaar dit embargo…