We kennen allemaal het gezegde dat je geen ouwe koeien uit de sloot moet halen. Dat betrekken we dan allemaal lekker figuurlijk op onszelf, waarna we ons er ineens bewust van worden dat het weinig zin heeft om zaken uit het verleden eindeloos op te blijven ratelen. Leuk en aardig natuurlijk, zo’n wijze les, maar gaan we hier niet heel gemakkelijk voorbij aan een fundamenteel fout detail van deze kwestie? Want wie heeft hier die ouwe koeien in de eerste plaats überhaupt in die sloot geduwd he?

Daar hoor je nooit iemand over, en dat vind ik schokkend. Oude koeien horen niet in een sloot, die horen in een wei te grazen of gewoon ergens lekker in een warme stal op het einde liggen te wachten. Die horen niet in een sloot. Dat is zielig. En als die ouwe koeien wel in de sloot zijn, dan moet je ze er toch juist uithalen?

Ik pleit daarom bij deze voor een herziening van dit achterhaalde spreekwoord. Mijn voorstel: “Je moet wel ouwe koeien uit de sloot halen”.

Zo doen wij dat tegenwoordig.