We weten allemaal dat de aarde plat is, maar hoe is dat eigenlijk ooit zo gekomen? Sinds de komst van het internet zijn hier al verschillende theorieën over ontwikkeld. Influencers uit alle windhoeken hebben verklaringen gevonden voor dit wonderlijke natuurfenomeen, uiteenlopend van een uit de hand gelopen feestje van buitenaardse wezens, tot aan een heilige interventie door de gigantische sinaasappelpers van God. De werkelijkheid blijkt helaas een stuk minder spectaculair.
Dit is namelijk gewoon een simpel verhaal over zwaartekracht en centrifugale natuurwetten. De aarde draait immers al jarenlang keihard als een planetaire malloot om zijn as. Daar wordt ie duizelig van en dan zet de aarde uit. Hiermee voorkomt de aardkorst dat ie barst en kan ie weerstand bieden tegen plaatjestektoniek van top-DJ’s. Doordat ie dat al zo lang doet, is ie door de tijd langzaamaan steeds meer uitgerekt. Het is een beetje vergelijkbaar als de pizza van de pizzabakker in de pizzeria, maar dan zonder pizzabakker en pizzeria. Met allemaal uitjes. Dat is de aarde zoals we die vandaag de dag kennen.
Nu hoor ik je denken: hoe komt het dan dat ik er niet vanaf val? Nou, dat gebeurt ook de hele tijd, maar dan land je gewoon aan de onderkant van de aarde. Door de zwaartekracht merk je het verschil helemaal niet. Telkens als je denkt dat je ergens heel lang over doet, ben je intussen waarschijnlijk een paar keer op de andere kant van de wereld gevallen bent.
Naar verwachting gebeurt dit ons op een gemiddelde dag een keer of twaalf, maar onze lichamen zijn daar tegenwoordig zo erg aan gewend dat wij dat niet eens meer registreren. Daar zorgt ons evenwichtsorgaan dan weer voor, een handig gevolg van miljoenen jaar evolutie.
Knap hoor, die natuur. Met z’n wetten en theorietjes.