Die van mij is vandaag namelijk 1 geworden. Vet relaxed! Dat betekent namelijk dat ik nooit van mijn levensdagen meer gedeeld eindverantwoordelijke ben van een eigen baby van 0, het minst bevredigende levensjaar van je kind. Ik weet dat er nu vast mensen zijn die denken “nou nou, zeg nooit nooit”, maar geloof me: dit is een ‘nooit’ die ik tot levensdoel heb verheven. 2 kinderen is genoeg. 2 kinderen is geweldig!

Want tussen alle slapeloze nachten (hoe kort ook) door, zitten er zat mooie momenten om onwijs van te genieten hoor. En het hele afgelopen jaar heb ik me steeds die heerlijke wortel voorgehouden dat het na zijn eerste verjaardag pas echt leuk begint te worden. Dat zag ik bij Willem, en ik zie het nu ook langzaam beginnen bij Bas. Hij schuifelt al naarstig achter zijn nieuwe loopkar aan en je ziet het eerste woordelijke begrip beetje bij beetje steeds meer indalen. Oké, het zal zeker nog een paar maanden duren tot ie echt eindelijk zijn eerste woordjes brabbelt en zelfstandig kan lopen, maar het einde van het amoebe stadium is nu toch echt wel in zicht. En dat mag gevierd worden!

Maar coronatechnisch wel in besloten kring thuis, met een laptop voor het videobellen met de familie. Het was een heerlijk dagje en voor Bas had het echt niet anders hoeven zijn. Wij hebben er ook van genoten en gaan nu het liefst weer zo snel mogelijk naar bed. In die zin was het dus eigenlijk een dag als alle andere met een baby en een opgehokte kleuter in huis… maar ik had het voor geen goud willen missen.

Basje: nogmaals van harte gefeliciteerd met je eerste verjaardag en we gaan er nog vaak van genieten. Hou van jou jongen!

Liefs, de papa.

PS. o ja, uit de categorie “elk nadeel heb z’n voordeel”: door die coronazooi hoefden we dus ook mooi niet te trakteren op de crèche. Dat is dan wel weer mooi meegenomen! Al had ik die lieve juffies natuurlijk wel graag bedankt voor het leuke filmpje dat ze voor Bas ingezongen hadden. Dat doen ze toch wel weer heel leuk bij het Beverbos hoor!