Wat leuk, ik kreeg weer een vraag ingezonden! Dit keer kwam de vraag van mijn zoontje Willem, nadat ik hem gevraagd had “hey Willem, stel eens een vraag?”. Spontaniteit kent geen tijd zal ik maar zeggen, ook als je dat soms een handje moet helpen.

Maar goed, ik kreeg dus een vraag van hem en die luidde “hoe snel valt een meteoor?”. En dat vind ik een hele goede vraag! Zo goed zelfs, dat ik het zonde zou vinden als ik het antwoord nu al voor hem zou verklappen. Wie weet druk ik daarmee een passievolle nieuwsgierigheid voor het onbekende universum de kop in, en gaat ie dan direct door met Pokémon kijken op de tablet. Dat risico wil ik dus niet lopen.

En dus is mijn antwoord voor mijn zoontje: “klerehard gast. Een meteoor valt wel zo knetterhard dat je altijd moet uitkijken dat je hem niet op je kop krijgt. Dan vlieg je ontzettend uit je schoenen en ontplof je tegen een boom. Beloof je goed uit te kijken, lieve zoon?”

Zijn antwoord was “ja pap”, en toen ging hij weer Pokémon kijken op de tablet.

Dat was dus weer een fraai staaltje opvoeding van de bovenste plank!