Als je mij vraagt hoe je een knoop terug aan je jas naait, is mijn beste antwoord daarop: liever niet! Man wat een ongekend gekloot is dat zeg. Ik heb het vroeger een keertje geprobeerd en toen viel de knoop er die zelfde middag nog af, maar nu leek de tijd me wel eens rijp voor een rematch. Maar daar heb ik niet van genoten hoor!
Het naaien van een knoop is namelijk ontzettend stom om te doen. Om je een idee te geven van de ontiegelijke gaarheid van deze activiteit, hier een lijstje van wat het allemaal stom maakt:
- je moet priegelen om dat draadje door je naald te duwen.
- het klosje garen valt op de grond en rolt 2 meter uit, waarna je dat weer moet oprollen
- je prikt steeds in je vingers en dat doet pijn (ik heb in 1 keer in twee vingers tegelijk geprikt, superknap)
- het is oersaai (100 keer hetzelfde rondje)
- het duurt veel te lang (half uur per knoop)
- het resultaat is niet perfect, als je knoop al vast blijft zitten
- de hele tijd denk je aan de dingen die je beter met je tijd had kunnen doen
- of dat je niet beter een nieuwe jas had kunnen kopen
- of waarom er mensen zo gek zijn om dit als baan te doen
- en waarom vroeger iedereen dit zelf deed
- en als je knoop eindelijk vast zit, moet je er nog twee!
Ik ben dus maar na 2 van de drie knopen gestopt. Eigenlijk wilde ik het al gelijk doen na het zien van deze seksistische tutorial, maar goed:
(haha, dit filmpje is eigenlijk echt te zot voor woorden! 🙂 )
Na een hoop tijdverspilling is het gelukkig wel gelukt. Het resultaat is dat mijn jas nu weer dicht kan en ik een stukje heb kunnen schrijven over de stomheid van dit naaien. En de grootste winst is dat ik de deur niet uithoef om een nieuwe winterjas te gaan passen. Ter indicatie: mijn huidige winterjas heb ik nog gekocht bij de V&D. Dan snap je wel hoe leuk ik dat vind om te doen!
Nu even lekker pleisters plakken en weer bijkomen. Man, wat een gedoe. Begin er niet aan!
