Wat een mooie dag! Ik wist natuurlijk al lang dat mijn zoontje Willem al stukken beter kan zwemmen dan ik, maar vandaag heeft ie dat feit ook nog eens geformaliseerd door gewoon knetterhard zijn B-diploma te halen. Stel je voor zeg! Dat is mij dus mijn hele leven nog niet gelukt, en hij flikt dat gewoon terwijl hij nog maar 7 is. Knap hoor! Ik doe het hem niet na… of wel?

Nou, stiekem voelt het natuurlijk wel een beetje alsof ik het hier niet bij kan laten zitten. Wat hij kan, moet ik toch ook kunnen? En dus zit ik serieus te overwegen om als Bas wat ouder is en ik weer wat meer vrije tijd begin te krijgen, toch eindelijk een rematch te spelen en alsnog mijn B-diploma te gaan halen. Als dat dan nog kan. En dan ben ik heel erg benieuwd hoe dat eruit gaat zien, want ik hoop niet dat ik dan straks als vatsige ouwe man in mijn speedo tussen de kleine kindertjes moet gaan staan…

Die het dan ook nog eens veel beter gaan doen dan ik. Maar goed, dat zien we dan wel. Vandaag is de dag van Willem: mijn held en mijn grote voorbeeld! Als supertrotse vader kan ik dan maar 1 ding zeggen, en dat is:

Wat een gast!

Je bent een topper.