Vandaag ben ik jarig en word ik 35 jaar oud. Omdat veel mensen mij ongetwijfeld weer gaan vragen hoe dat voelt, zal ik dat hier even voor jullie bijhouden. Daar heb ik immers deze site voor. Bij deze:

0:00 uur: ik voel helemaal niks omdat ik slaap. Op zich heel bijzonder dat het me lukt om om 12 uur knock out te zijn. Dat eerste kadootje aan mezelf is alvast binnen.

2:34 uur: het eerste dat ik voel als 35-jarige is dat ik moet plassen. Matig.

2:35 uur: ik voel me een koude man van 35 terwijl ik naar de WC strompel. Als dit is hoe het voelt om 35 te zijn valt het wel een beetje tegen.

6:10 uur: ik voel me verbaasd omdat mijn zoontje later wakker is dan ooit. Zal wel door alle Sinterklaasspanning zijn gekomen.

6:12 uur: ik voel me een bofkont omdat ik kan blijven liggen en ik Willem niet uit bed hoef te halen. Ik sluit mijn ogen van 35.

6:13 uur: ik voel me slim omdat ik de bouwvakkerskoptelefoon van naast mijn bed opzet om nog even een half uurtje door te tukken. Excellent.

6:50 uur: ik voel me blij omdat mijn lieve gezinnetje me wakker komt zingen met koffie en een kadootjes. Wat een liefde!

6:52 uur: ik voel me geliefd vanwege de eerste felicitaties op mijn telefoon. Mooi dat er altijd mensen zo snel bij zijn!

6:58 uur: ik voel een beetje teleurstelling omdat ik toch naar mijn werk moet. Ach ja.

7:15 uur: ik voel enige haast opborrelen omdat ik nog veel leuke dingen wil doen voordat ik naar mijn werk ga. Adventkalender, met kado spelen (mario kart ow yeah), klaarmaken voor werk.

7:32 uur: ik voel nog meer haast. Kak.

7:52 uur: ik voel wanhoop en frustratie omdat ik mijn contactlens niet in krijg. Wat gênant dat een man van 35 deze simpele handeling nog steeds niet onder de knie heeft.

8:02 ik voel dankbaarheid omdat Floor het brood smeren voor me overneemt. En ik voel een irritatie aan mijn oog omdat ik er te woest met mijn vinger in heb lopen prikken. Supervet.

8:04 ik voel euforie omdat ik nog een paar minuten tijd heb om mijn kado Mario Kart met mijn zoontje uit te proberen. Dit is geweldig!

8:16 ik voel trots omdat mijn zoontje in zijn eentje de Rainbow Road heeft afgelegd in 4 minuut 42. Wat een talent.

8:27 ik voel me weer een gewone vader die zijn kind naar school brengt.

8:31 ik voel me vrolijk omdat ik net heel hard met een andere vader om die koters heb gelachen. Wij konden het ons niet voorstellen dat we zelf in een Mega Mindy pak op rolschaatsen naar ons werk zouden gaan. Maar wie weet!

8:49 ik voel me een standaard forens. Een busboy die net als iedereen van A naar B probeert te komen tegen zo laag mogelijke inspanning. Dat lukt vooralsnog aardig.

9:08 ik voel me overspoeld door een tsunami aan felicitaties. Tegelijkertijd voel ik enige schaamte om het gebruik van deze belabberde metafoor. Je zal dat maar voor je werk doen.

9:11 ik voel me wat in het nauw gedreven omdat er een iets te dikke vrouw naast me in de bus is komen zitten. En ik voel geniepigheid omdat ik hoop dat ze dit niet leest..

9:19 ik voel me weer doodnormaal terwijl ik mijn kantoorgebouw binnenstap. Daar gaat ie weer!

9:22 ik voel me warm welkom geheten door de begroetdames van Schiphol. Op zich best bijzonder dat zij daar bij de ingang staan besef ik me nu. Mooie werkgever..

10:01 ik voel kramp in mijn hand van het handjes schudden. Samen met de andere jarigen in december (waarvan 3 vandaag) hadden we een officieel The Office taartmomentje op werk. Er is voor ons gezongen en ik heb vrouwen gekust. Niet allemaal gelukkig, dan zou ik nu kramp hebben in mijn kaken en sowieso vind ik dat altijd wat ongemakkelijk. Stiekem ben ik op kantoorverjaardagen altijd blij dat ik zelf geen jarige vrouw ben (me too?)…

10:45 ik voel pure walging terwijl ik per ongeluk een slok koude koffie doorslik. Bah.

10:56 ik voel nogmaals walging omdat ik een toilet na een productieve voorganger ben binnengestapt. Sodeknetters zeg…

12:04 ik voel een beetje honger, op dezelfde manier zoals ik dat voelde toen ik nog 34 was.

12:52 ik voel oprechte dankbaarheid omdat mijn fijne directe collega Tom zojuist een prachtig paar foute Schiphol-kerstsokken voor me heeft gekocht. Supervette units dit!

13:37 ik voel me voldaan en toch ook een beetje gespannen omdat ik zometeen 3x mag presenteren hier. Ik blijf dat toch altijd maar matig vinden om te doen. Dat is niet opeens anders als je 35 bent. Jammer genoeg.

15:12 ik voel enig ongemak omdat ik plotseling mijn verhaal in het Engels moet presenteren. “Damn” is bijvoorbeeld zo’n Engels woord dat nu spontaan in me opkomt.

15:57 ik voel me heerlijk, dat ging weer prima! Altijd mooi als je iets buiten je comfort zone hebt ge-aced. Nu lekker naar huis om gezellig Radlers te klappen met mijn fijne familie. Jeuj!

16:15 net als vroeger toen in 34 was voel ik weer verbazing bij het aanhoren van de Hoofddorpse bushaltenaam “Graan voor Visch”. Welke hallucinator heeft dat ooit verzonnen?

18:30 ik voel me heel fijn en tevreden nu mijn lieve ouders op visite zijn gekomen. Straks samen ouderwets aan de vleesfondue. Ik verheug me nu al op de frituurlucht in mijn kalige haren.

21:57 ahhh, ik voel me vet en voldaan! Als een levende frituurpan van 35. Machtig mooi, zo’n vleesfondue.

22:37 visite is weer naar huis en ik voel me gezegend met zo’n fijne familie inclusief prachtige broer. Wat een heerlijk avondje zo zeg.

22:48 misschien het mooiste kado kwam zojuist uit onverwachte hoek: van mijn vorige manager kreeg ik een filmpje doorgestuurd dat zijn dochter van hem had gemaakt terwijl hij The Boek aan het lezen was. De tranen rolden over zijn wangen van het lachen. Een oprechter compliment kan je als ‘schrijver’ niet wensen! Onwijs bedankt Stefan 🙂

22:50 alleknettertjes aan toe! Op de valreep van mijn verjaardag voel ik ook nog eens even een traantje opkomen dat roept om weggepinkt te worden. Terwijl ik dit schrijf komt De peel in brand voorbij, het mooiste liedje van Rowwen Hèze dat me altijd aan mijn broer, mijn gezin en mijn lieve zoontje Willem doet denken (“dat is ons liedje papa!”)

22:51 pink! Daar ging dat traantje. Wat voel ik me gelukkig en gezegend. Leven: bedankt!

23:01 nog even genieten van het laatste happy hour van mijn verjaardag. Het hele huis slaapt dus ik ga even lekker met de beentjes op de bank uitbuiken. Lekker hoor.

0:17 ah nee toch… de dag die je wist dat zou komen is eindelijk daar: 7 december. Dat betekent dat ik nog lang niet jarig ben. Verdeurie…  Maar al met al kijk ik terug op een heerlijke verjaardag! Als ik het zo teruglees was het een heuse emotionele rollercoaster waarin het ene na het andere gevoel elkaar afwisselden.

Is dat op andere dagen anders? Vast niet, maar als dit is hoe het voelt om 35 te zijn staat me nog een hoop moois te wachten de komende 364 dagen. Ik heb er zin in!

Dit waren verjaardagsgevoelens van een gast… Hiermee wordt weer een wonderlijk liveblog afgesloten. Leuke manier van posten zo. Dit ga ik vaker doen!