Vandaag is mijn oudste zoontje zes geworden en daar word je als ouder moe van. Erg moe. Omdat ik op dit moment door vergevorderde uitputtingsverschijnselen geen enkele inspiratie meer heb om wat origineels te schrijven, laat ik vandaag graag mijn jarige zoon aan het woord. Hierbij een woordelijke reconstructie van ons intense interview van zojuist.
Willem, hoe was je verjaardag?
Leuk.
Wat vond je het leukst?
Het kado bepalen vind ik een beetje moeilijk. Ah, ik weet het!
Nou?
Erghh…
Wat zeg je?
Hè?
Wat zei je?
Nou, ik vond de NexoKnights en de Politie het vetst.
En die straaljager?
Die straaljager heb ik nog niet af dus ik weet niet of ik die het vetst vind.
En wat vond je het leukst om te doen?
…
Hallo Willem?
Ja?
Ik vroeg je iets Willem.
Papa, wat had je dan gezegd?
Wat vond je het leukst om te doen?
Nou, ik vond het leukste de Nexo Knights krijgen en de politie.
Maar wat vond je dan het leukst om te doen?
Taart eten.
En vond je het leuk dat er visite was?
Ja?
Waarom?
Omdat ik ze heel lang niet had gezien.
Wil je verder nog iets kwijt over vandaag?
Nee.
En daar is dus geen woord van gelogen. Wat een dag!
