Aan alles komt een eind! Zo ook aan de schoolvakantie, want volgende week gaan de gastjes alweer naar school. Afgelopen tijd hebben we het hier nog even heel gezellig gehad met z’n allen: weekje Egmond vol zon, wind & regen, en afgelopen zondag wederom een heuse JA-dag met een trampolinepark, bowlen, laat naar bed en heul veul snoep. Verder nog wat relaxen en poetsen eromheen, en toen was er gisteren ineens een voor mij persoonlijk onwijze mijlpaal: ik ging, na bijna een jaar arbeidsongeschiktheid, eindelijk weer aan het werk!

En daar zat ik dan hoor, op maandagochtend tussen alle depressieve gezichtjes in de bus naar mijn werk. Echt, die mensen moesten eens weten hoe gelukkig ze eigenlijk mogen zijn dat ze dat kunnen doen in plaats van dat ze aan een chemoinfuus in het ziekenhuis hangen! Maar goed, ook ik was 1 van die gelukkigen en dus stapte ik opgewekt binnen op mijn werk om ein-de-lijk weer eens uit volle borst “goedemorgen!!” over de afdeling te kunnen roepen. Man, wat heb ik daar lang naar uitgekeken zeg!

Nu begin ik natuurlijk wel echt op halve kracht hoor (25% zelfs), maar samen met een mevrouw van de arbo en mijn nieuwe leidinggevende hebben we een plannetje gemaakt om langzaam weer de oude te kunnen worden. In grote lijnen is het idee dat ik eerst twee dagdelen ga starten, en daarna elke drie weken een dagdeel erbij ga doen. Als we die lijn doortrekken werk ik in februari/maart weer fulltime. Prima plan lijkt me dit, en wederom realiseer ik me wat een onwijze welvaart en luxe het is dat dit allemaal zo goed en sociaal geregeld is zeg! Ongekend.

Sterker nog: ik ging er mijn CAO nog eens op nalezen omdat ik dacht dat ik na een jaar arbeidsongeschiktheid nog “maar” 70% van mijn salaris zou krijgen, maar bij Schiphol blijkt dat zelfs 85% te zijn! Ongelofelijk zeg, wat een fijne werkgever. Serieus, mocht je een nieuwe werkgever zoeken, stuur mij dan een berichtje want ik kan die van mij iedereen echt van harte aanbevelen hoor. In voor- en tegenspoed!

Maar goed, het zal wel weer even wennen worden hoor, maar ik ben in elk geval superblij dat ik hiermee deze enorme stap richting normaal heb genomen. Voor een klein deeltje ben ik zowaar weer arbeidsgeschikt. Kan je het je voorstellen!

That’s one small step for Rein, but one giant leap foor Reinkind. Episch!

PS. vet lollig, het plaatje hierbij heb ik zelf met de AI generator functie van Photoshop gemaakt. Wat leuk dat dat kan zeg, tegenwoordig!