Vandaag werden er hier in huis schoentjes gezet voor niemand minder dan S. Nicolaas, en traditioneel getrouw hoort daar natuurlijk een wortel in. Voor het paard. Maar dat gaan wij vandaag dus eens mooi niet doen! In de eerste plaats is dat omdat wij toevallig ook helemaal niet in het bezit zijn van een wortel, maar daarnaast is dat natuurlijk ook ontzettend gemeen om te doen. Want probeer je voor de verandering eens heel even in te leven in dat arme paard. Dat wil je niet hoor!

Allereerst moet je de hele nacht halsbrekende toeren uithalen op die daken (in het donker nog wel, daarboven is de straatverlichting echt belabberd). En als je dan eenmaal een huis net een schoentje gevonden hebt en het die Piet gelukt is om ongemerkt huisvredebreuk te plegen, dan zit daar negen van de tien keer ten minste één wortel in (hier in Baarlem waarschijnlijk 4: eentje voor elk hippe kind). En maar vreten dan als paard. Huis, na huis, na huis, na huis… ik moet er niet aan denken!

Het is gek eigenlijk dat er deze periode niet op elke hoek van de straat een flinke berg oranje paardenbraaksel te vinden is. Maar ja, dat ruimen die pieten waarschijnlijk allemaal gelijk weer op in de vers geleegde zakken van Sinterklaas. Om het vervolgens weer aan de hippe Haarlemse bakkers door te verkopen als hippe carrotcake of zo. Die Sint moet toch ergens die knaken voor al die kadootjes mee terugverdienen.

En tenslotte vind ik het heel erg vreemd dat dat paard na een exclusief worteldieet nog steeds wit weet te blijven. Als je ontzettend veel wortels eet kan je namelijk oranje worden. Sterker nog: ik vind dat wel zó vreemd, dat ik eerlijk gezegd zeer mijn twijfels durf te zetten bij dat hele verhaal rond ‘Sinterklaas’. Ik weet het, dit soort blasphemy mag je tegenwoordig helemaal niet uiten, maar ik doe het gewoon toch:

Sinterklaas. Bestaat hij eigenlijk wel?

Wie het weet mag het zeggen.

Ja, Piet?