“Spaart u zegeltjes?”. Het is een wereldberoemde vraag, die vooral door oudere mensen vaak volmondig met “ja” wordt beantwoord. En laat daar volgens mij nu net het verdienmodel in zitten! Want aan wie kan je nou beter een complexe langetermijns-spaaractie aansmeren dan oude mensen die veel dingen kwijtraken en soms niet eens meer weten aan welk lichaamsdeel hun schoenen ook alweer hoorden te zitten?
Ergens vind ik het werkelijk briljant hoor. Je verkoopt allemaal zegeltjes zogenaamd met verlies, maar doordat de helft van de mensen het nooit voor elkaar krijgt om een volle spaarkaart te verzilveren denk ik dat je als supermarkt toch stiekem bakken met geld kan binnenharken. Of nog slimmer: je laat mensen sparen voor een product dat ze vervolgens met korting bij je mogen kopen. Uiteraard netjes binnen de winstmarge hoor. Kom maar door met die omzet!
Die rondzwervende zegeltjes doen me ergens een klein beetje denken aan alle bitcoins die ergens in het luchtledige rond moeten zweven omdat de eigenaars hun wachtwoord zijn vergeten. Precies op die wijze moet er momenteel voor een kapitaal aan onverzilverde spaarzegeltjes rondzwerven op de stoffige zolders van onze vergrijsde medemens. Kunnen we daar niet iets nuttigs mee gaan doen? “Zegeltjes voor Groningen” of zo, om alle scheuren in de huizen weer te fixen, om zomaar wat te noemen. We moeten op de kleintjes letten toch! Ik zeg gewoon doen.
